بعضى از معاصرين تصريح نموده است كه: در مسح جبهه، بايد ملاحظه الاعلى فالاعلى نسبت به مجموع اجزاء جبهه شود، نه به خصوص جزء مسامت مثل وضوء. وجه فرق، معلوم نيست؟ وبالجمله طريق مسح جبهه را بيان فرمائيد؟ (چون اطوار مختلفه از فقهاء معاصرين ديده و شنيده شده [است]).
جواب: بلى، مسح جبينين لازم است بنابر أحوط. و بايد تمام جبهه و جبينين مسح شود.
و ضرر داشتن انفراج، معلوم نيست. وعلى الظاهر فرق نباشد، ما بين عرض كفين و طول آنها در مسح جبهه. و با توريب اگر مراعات الاعلى فالاعلى عرفا بشود، ضرر ندارد. و بايد به كفين دفعة باشد، پس متعاقبا صحيح نيست.
و بايد به تمام هر يك از كفين باشد، ولو به اين كه بعضى از محل به اين، و بعضى به آن مسح شود. و لازم نيست اجراء هر يك بر تمام محل، اگر چه أحوط است. حاصل اين كه: بايد مسح شود محل به مجموع كفين با هم، با مراعات الاعلى فالاعلى عرفا، پس به هر قسم بشود ضرر ندارد.
سؤال 54: هر گاه يك ظرف آب دارد، و قدرى خاك وعلم اجمالى دارد به نجاست أحدهما، و آب و خاك منحصر است در آن دو، چه كند؟
جواب: بايد وضو بگيرد به آن آب، و تيمم كند به آن خاك. و ضرر ندارد احتمال نجاست بدن او، چون شبهه بدوى است.
و هر گاه آب پاك ديگر داشته باشد، أحوط وضو گرفتن به آن است. هر چند بعيد نيست جواز وضو به آن آب مشتبه. چون طرفين علم اجمالى، هر دو محل ابتلاء نيست، زيرا كه خاك، محل ابتلاء او نيست چون مامور است به وضو، نه تيمم. و هر گاه آب او منحصر باشد در همان آب، لكن خاك پاك ديگر داشته باشد، حكم، مثل صورت انحصار است كه بايد وضو بگيرد و تيمم هم بكند، لكن اين صورت بهتر در تيمم، اختيار خاك پاك است.
سؤال 55: چه مىفرمائيد كه شخصى بعد از مغرب، و قبل از خواندن نماز مغرب و عشا بدن، يا لباس او نجس شود و از سردى هوا، يا عذر ديگر نتواند تطهير نمايد، و يقين داشته باشد كه قبل از فجر، عذر او بر طرف مىشود، مثل اين كه حمام باز مىشود مىرود تطهير مىكند، آيا اين هم از ذوى الاعذار محسوب است؟ (چنانچه در عروة الوثقى مرقوم است) يا