كان فيه مصلحة للمسجد ولو من حيث زيادة المصلين لقرب المسافة، بل جواز كل ما فيه المصلحة ويوجب التعمير المعنوى من كثرة الصلاة ونحوها. (والله العالم) سؤال 64: محمول نجس، يا متنجس در دهان موجب بطلان صلاة است، يا نه؟
جواب: أحوط، اجتناب از محمول نجس است مطلقا، و متنجس اگر به قدر ساتر باشد. و ظاهر اين است كه حمل در دهان، مثل ظاهر باشد. بلى، حمل خون خود دهان، در دهان ضرر ندارد.
سؤال 65: شخص مصلى در حال صلاة نزديك كسى است عباى او [كه] غير مأكول اللحم است بر روى او مىافتد، يا بر لباس او مىافتد به طور استقرار، يا مرور، آيا موجب بطلان صلاة است، يا نه؟
جواب: در فرض مذكور، صدق صلاة في غير المأكول نمىكند، خصوصا در صورت مرور. بلى، اگر بر روى او بيفتد و مدتى طول بكشد كه صدق حمل غير مأكول وصلاة في غير المأكول بكند مبطل است.
سؤال 66: لباس مصلى، يا محمول او، اگر مشتبه باشد كه از مأكول است، يا غير مأكول، موجب بطلان است، يا نه؟ و حال آن كه در هيچ لباسى نمىشود كه قطع نمود به اين كه از اجزاء غير مأكول جزء نشده است. و اين غير از شك در لصوق و رسيدن اجزاء غير مأكول است به لباس، كه به اصل عدم، رفع شود. و آيا سوق مسلم، ويد او فائده دارد، يا نه؟
جواب: اقوى جواز صلاة در مشتبه المأكوليه است، اگر چه احتمال بدهد كه تمام آن لباس از غير مأكول باشد من غير فرق بين الساتر و غيره، والملبوس والمحمول.
بنابر اين كه جايز ندانيم، اعتبار يد مسلم معلوم نيست، بلكه نماز كردن مسلم در آن نيز كافى نيست. غاية الامر صلاة خودش، محكوم به صحت است. و هم چنين اخبار او. بلى، بنابر اين كه خبر واحد عادل را در موضوعات حجت بدانيم، خوب است، لكن محل اشكال است.
و اما اخبار سوق كه وارد در شك در تذكيه است پس عموم ندارد كه شامل شك در مأكوليت نيز باشد. بلى، تمسك به تعليل در آنها، يا به فحواى آنها، بعيد نيست. چنانچه [چنان كه] بعضى كرده اند، لكن بى اشكال نيست. و عمده در مسأله، حديث رفع و امثال آن است. بعد از معلوميت اين كه غير مأكوليت مانع است، نه اين كه مأكوليت شرط باشد. اگر چه