هذا السرف يا سعد؟ قال: أفى الوضوء سرف؟ قال: نعم، وان كنت على نهر جار 1. ونحوه مروى عن أمير المؤمنين (عليه السلام) 2.
والمناقشة فيهما بضعف السند، أو الدلالة لا تضر، بعد شمول العمومات من الايات و الاخبار. وبا حرمت، صحت وضو وغسل مشكل است. بلى، اگر از اول قصد وضو كند به آن مقدار باقى مانده در اعضاء، و آن ريختن را مقدمه قرار دهد ضرر به صحت ندارد، مثل آن كه اسراف كند در مقدمات ديگر وضو، يا غسل، كه ضرر به صحت آنها ندارد.
ومما ذكرنا ظهر الاشكال في وضوء بعض اهل الوسواس، مع قطع النظر عن الاشكال من جهة حرمة الوسواس. ثم ان مامر من تحقق الاسراف والحكم بحرمته، انما هو فيما كان زايدا على القدر المستحب من الاسباغ (وهو كان ماء الوضوء بقدر المد والغسل بقدر الصاع) والا فلا يتحقق موضوع الاسراف وان كان الماء غاليا، لانه لا اسراف في الخير.
سؤال 40: آبى كه مباح باشد و از اراضى مغصوبه عبور نمايد به فعل غاصب، يا غير او، گل آلود شود، وضو و غسل با آن صحيح است، يا نه؟
جواب: اگر ممكن الرد نباشد به اين كه تالف محسوب شود، ضرر ندارد، چه قيمت داشته باشد، يا نه. غاية الامر در صورت اولى، غاصب، ضامن است. و اگر ممكن الرد باشد جايز نيست، مگر آن كه قيمت نداشته باشد كه از براى غير غاصب جايز است، مگر با مضايقه مالك.
سؤال 41: بعد از دخول وقت اگر كسى وضو بسازد براى بعضى افعال مستحبه به قصد عدم اتيان صلاة به آن، مثل آن كه بعد از ظهر وضو مىسازد براى تلاوت قرآن، يا كون على الطهارة، به عزم آن كه بعد از آن بخوابد مثلا، ثم بعد ذلك وضوى ديگرى بگيرد و نماز كند، در آن وضوى اول قصد استحباب، يا قربت مطلقه نمايد صحيح است، يا نه؟ و بعد با آن وضو مىتواند نماز واجب را بخواند، يا نه؟ وهكذا در غسل جنابت؟
جواب: اگر چه بعد از دخول وقت، وضو واجب است و متصف به استحباب نمىشود،