اگر بدون ضرورت هم جايز بدانيم بيرون رفتن را بايد محرم شود به احرام حج. و اگر بيرون رود بدون احرام جهلا، يا سهوا، يا آثما هر گاه در همان ماه برگردد بايد محلا داخل مكه شود.
و اين مسأله مستثنى است از مسأله عدم جواز دخول مكه الا محرما. و اگر در ماه ديگر داخل شود بايد محرم شود به احرام عمره و داخل شود. و از بعض أخبار مستفاد مىشود كه عمره تمتع او عمره دوم است. و اولى قهرا مفرده شده است. و لذا بعضى مىگويند كه بايد از براى آن عمره اولى طواف نساء بكند. و بنابر اين نمىتواند اين عمره دوم را به نيابت غير، بكند، و الا حجش باطل مى شود. و اين اشكال در صورت دوم سؤال نيز وارد است، پس عمره مفرده از جانب غير، يا خود كردن نيز مشكل است. (والله العالم) سؤال 214: هر گاه نايب از غير، فارغ شود از اعمال حج تمتع، و مستطيع باشد از براى عمره مفرده، آيا واجب است إتيان آن، يا نه؟
جواب: هر چند مقتضاى جمله اى از اخبار، وجوب عمره است مثل وجوب حج، بلكه مقتضاى آيه شريفه: (وأتموا الحج والعمرة لله) 1 نيز اين است، پس مرتبط نيست وجوب آن به وجوب حج، لكن ظاهر اين است كه اين مطلب در غير كسى است كه وظيفه او حج تمتع است از بعيدين از مكه، پس مختص است به حاضرين در مكه. وأما كسى كه وظيفه او حج تمتع است پس عمره او مختص به عمره تمتع است و آن بدون حج محقق نمىشود، كما اين كه حج او بدون عمره نمىشود.
وعلى الظاهر: اشكالى نباشد در عدم وجوب حج فقط از براى نائين هر چند مستطيع باشند از آن بدون عمره. و ممكن است استدلال شود بر عدم وجوب، به صحيحه حلبى:
" دخلت العمرة في الحج الى يوم القيمة لان الله تعالى يقول: (فمن تمتع بالعمرة الى الحج فما استيسر من الهدى) 2 فليس لاحد الا ان يتمتع " 3 زيرا كه مقتضاى قوله عليه السلام: " فليس لاحد، " عدم جواز عمره مفرده است. و اين مختص به نائين است. و هر چند اطلاق آن خلاف اجماع است، زيرا كه استحباب عمره مفرده