والزكاة 1. اگر چه اين وجه ناتمام است چون حق الناس تابع دليل است. و اگر حق دو قسم باشد وقدر متيقن حق، موسع باشد فوريت معلوم نيست، و اصل برائت است. مع ذلك، احوط است چنانچه [چنان كه] ذكر شد. كما اين كه احوط در آنچه سبب آن معصيت باشد نيز چنين است، لما أفتى به صاحب المسالك 2، لانه مثل التوبة الواجبة فورا. لكنه ضعيف. (والله العالم) سؤال 198: زيد قطع دارد كه يك روز روزه قضاء بايد بكند و شك دارد كه آيا يك روز ديگر (روزه نذر مثلا) بر او واجب است، يا نه، اگر يك روز روزه بگيرد به قصد ما في الذمه كفايت مىكند، يا نه؟
جواب: اگر غافل باشد و قصد ما في الذمه بكند كفايت آن از روزه معلومه مشكل است.
بلى، اگر به قصد همان روز معلوم روزه بگيرد، و اصل برائت جارى كند از وجوب روزه ديگر، كفايت مىكند.
و هم چنين اگر دين معلومى داشته باشد و ديگر، مشكوك باشد، كه قصد ما في الذمه كافى نيست. و هم چنين اگر يك قران خمس، قطعى باشد و يك قران نذر سيد، مشكوك باشد. و هكذا، والسر واضح.
سؤال 199: شخص جنب در روز ماه رمضان با روزه براى استبراء مىتواند بول كند؟ و آيا روزه اش فاسد مىشود، يا نه؟
جواب: بلى، مىتواند. و روزه اش فاسد نمىشود اگر چه علم داشته باشد به خروج قدرى از منى كه در مجرى مانده است. و اين داخل در عنوان استمنائى كه مفطر است نيست.
سؤال 200: قصد افطار بر تقدير حصول امر محتمل الوقوع مضر به صوم است، يا نه؟ و هكذا قصد قطع نماز بر تقدير آن؟ (مثل آن كه اگر دزد بيايد قطع صلاة نمايد ونحو ذلك.) جواب: بلى، مضر است، مگر آن كه بسيار بعيد الوقوع باشد كه منافى صدق عزم و نيت نباشد. و از اين قبيل است قصد سفر و عزم بر عدم آن با چنين امرى، مثلا: اگر مىرود كه اگر طراده هست برود به كربلا مثلا، پس اگر احتمال نبودن آن در غايت بعد باشد ضرر ندارد،