است، چون قابل تطهير است. (والله العالم) ب) احكام وضو سؤال 37: در بين وضو، با فرض عدم موجب بطلان، [از] سر بگيرد جايز است، يا نه؟ و آيا خشك كردن، لازم است، يا نه؟
جواب: اما ابطال و سر گرفتن، پس مانعى ندارد. و حال وضو، حال صلاة نيست در حرمت ابطال. و اما خشك كردن، اگر چه احوط است، لكن اقوى عدم وجوب آن است. و دعواى اين كه امر به وضو ندارد الا به اعتبار تتمه، پس غسل وجه مثلا بدون امر واقع مىشود، مدفوع است، به اين كه مخير است ما بين افراد وضو وفرد مأتى به اگر تمام نكند للتالى وابدا باطل است، پس تخيير باقى است.
سؤال 38: خار ونحو آن، اگر در بدن فرو رفته و مقدارى از آن بيرون باشد مانع از غسل وضو است، يا نه؟ (به واسطه آن كه حجبى در ظاهر بشره نشده) جواب: با امكان بيرون آوردن بدون حرج، آن مقدارى كه بر فرض بيرون آوردن، از ظاهر محسوب مىشود از داخل آن سوراخ و جاى خار و هم چنين اطراف آن، بايد شسته شود، پس اگر آب به آنها نمىرسد بايد بيرون آورد و بشويد.
سؤال 39: زياد صرف كردن آب در وضو و غسل اسراف و حرام است، يا نه؟ و فرقى هست ميان آن كه در جائى باشد كه آب قدر و قيمتى داشته باشد، يا نداشته باشد؟ و بر تقدير حرمت آن زياده روى، آيا وضو و غسل باطل مىشود به سبب آن، يا نه؟ (به ملاحظه آن كه مقدار زايد از آب مىريزد، و آنچه باقى مىماند در بشره بدن، زايد نيست براى وضو و غسل) جواب: در جائى كه آب قيمت داشته باشد و به حد اسراف برسد حرام است.
ففى رواية حريز المروية في الكافى، عن ابى عبد الله عليه السلام: ان الله ملكا يكتب سرف الوضوء كما يكتب عدوانه 1.
وفي طرق العامة من رسول الله صلى الله عليه وآله انه مر بسعد وهو يتوضأ فقال: ما