جواب: اعاده تسبيحات لازم نيست، اگر چه احوط، احد الامرين است. و سجده سهو، لازم نيست. بلى، اگر اعاده را واجب دانستيم بايد سجده سهو نيز بكند، از جهت صدق زياده بر اين تقدير.
ولا يخفى اين كه لازم وجوب اعاده اين است كه اگر متذكر نشود تا بعد از ركوع، داخل باشد در عنوان نقيصه و زياده، هر دو به اعتبار اين كه آنچه واجب بوده كه حمد، يا تسبيح بر وجه عمد باشد به عمل نيامده، و آنچه به عمل آمده، زياده محسوب شده، پس بايد دو سجده از براى زياده، و دو سجده از براى نقيصه بكند. وهو كما ترى. والاقوى أن مقتضى التخيير، كفاية الاتيان بكل منهما من غير حاجة الى قصده بالخصوص. فما وقع منه في الخارج، كان هو المامور به. وان كان بانيا من اول الصلاة، او قبل الشروع فيها، أن يأتى بالاخر. لكن هذا كله اذا كان الاتيان بالاخر على وجه السهو. كما هو المفروض في السؤال.
وأما اذا نوى الاتيان باحدهما فسبق لسانه الى الاخر، ففى الاكتفاء به اشكال. والاحوط، حينئذ الاعاده. وليس عليه سجدتا السهو في هذه الصورة. لان سبق اللسان لا يعد من السهو. و اقوى در تسبيحات، كفايت يك دفعه است. وإن كان الاحوط، الثلاث.
سؤال 82: در واجب تخييرى اگر شخص از روى غفلت، يا جهل قصد تعيين نمايد ضرر دارد، يا نه؟ و در قرائت كه شخص قضا مىنمايد هميشه نماز ظهر را به اخفات قضا مىنمايد به اعتقاد وجوب آن، غافل از اين كه من جملهء ظهر، روز جمعه است و اخفات واجب نيست، چه صورت دارد؟
جواب: در هر دو مسأله، عمل صحيح است. و اعتقاد مذكور چون از روى غفلت است، ضرر ندارد.
سؤال 83: مصلى در حال تشهد شك نمايد كه آيا اين تشهد نماز است يا تشهد سجده سهوى كه بنا داشت إتيان نمايد، و هم چنين اگر در حال سجده، شك نمايد كه آيا سجده نماز است يا سجده سهو، چه صورت دارد؟ و اگر در حال تعقيب، شك كند كه آيا سجده سهوى كه بر او لازم بود، بجا آورده، يا نه، شك بعد الفراغ است، يا نه؟
جواب: بنا را بر اين گذارد كه تشهد، يا سجده نماز است و نماز را تمام كند و بعد سجده سهو را بجا آورد. و اگر در حال تعقيب شك كند در سجده سهو، كه كرده است، يا نه، شك