لكن آن را به قصد يكى از غايات مستحبه آوردن مانعى ندارد. و در اين حال، نيت ندب وصفى نمىكند، بلكه نيت مىكند ندب غائى را، يا جهت ندب را، يا قربت مطلقه را، و بعد از اتيان آن به يكى از اين وجوه صحيحا، اگر خواسته باشد با آن نماز كند مىتواند، بلكه اگر آن غايب مستحبه را به عمل نياورد و اقتصار كند بر غايت واجبه كه نماز باشد هم، ضرر ندارد، مثلا وضو مىگيرد به قصد قرائت قران، لكونه مامورا به ندبا ثم با آن قرائت نمىكند بلكه نماز مىكند.
سؤال 42: هر گاه نذر كند كه نماز صبح فردا را با وضوى جامع جميع مستحبات بجاى آورد، سپس نسيان كرده وضوى غير جامع بسازد و مشغول نماز باشد ملتفت شود، يا قبل از شروع در آن، چه كند؟ و هم چنين هر گاه بعد از نماز ملتفت شود؟
جواب: اما هر گاه بعد از نماز ملتفت شود، پس نماز صحيح است و چيزى بر او نيست. و اگر قبل از شروع در نماز ملتفت شود بعيد نيست وجوب ابطال و سر گرفتن آن به نحوى كه نذر كرده، چون وفاى به نذر واجب است و آن ممكن است. و اما هر گاه بعد از شروع در نماز باشد محتمل است وجوب مضى به همان وضو، چون ابطال نماز حرام است. و محتمل است وجوب ابطال، مقدمة للعمل بالنذر، چون كه عمده دليل، بر حرمت ابطال نماز، اجماع است، و شمول آن، مثل مقام را معلوم نيست، و لذا جايز است ابطال در جمله اى از موارد، مثل آن كه اتمام مستلزم ضرر مالى، يا نحو آن باشد.
بلى، اگر اطلاق، دليل بر حرمت ابطال بود، جواز آن مشكل بود، زيرا كه وجوب وفاى به نذر در صورتى است كه مستلزم محرمى نباشد. و احتمال جواز بنابر اين كه حرمت ابطال از باب اجماع باشد، از جهت دعواى عدم شمول دليل حرمت است، نه از باب مقدم داشتن دليل وفاى نذر بر دليل حرمت ابطال.
از قبيل مقام است اين كه نذر كند كه در نماز صبح فردا مثلا سوره (انا انزلناه) بخواند و فراموش نمود. سوره توحيد خواند، كه اگر بعد از نماز است نماز او صحيح است و عمل به نذر نشده، بلكه محل آن فوت شده، و كفاره هم لازم نيست. و اگر در اثناى نماز باشد بعد از خواندن توحيد تماما، بنابر اين كه ابطال عمل مطلقا حرام باشد نيز چنين است. و اگر اجماع بر حرمت، شامل مقام نباشد، ممكن است ابطال نماز مقدمة للوفاء بالنذر. و هم چنين اگر در اثناى