پيشگفتار حاج سيد محمد كاظم طباطبائى مشهور به " سيد يزدى " كه نسبش به ابراهيم الغمر بن الحسن بن الحسن بن على بن ابيطالب مىرسد در سنه 1247 هجرى قمرى 1 در قريه " كسنويه " 2 از قراء اطراف شهرستان يزد متولد شد.
وى پس از فرا گرفتن علوم مقدماتى و سطوح فقه واصول در مدرسه دو منار از كهن ترين مدارس يزد راهى اصفهان شد ونزد شيخ محمد باقر اصفهانى فرزند شيخ محمد تقى صاحب حاشيه معالم و نيز حاج محمد جعفر آباده اى به تلمذ پرداخت. در سنه 1281 همراه فرزندان اساتيدش راهى نجف اشرف شد، و در اين سال مرحوم شيخ مرتضى انصارى (قده) وفات نمود و متأسفانه سيد يزدى به حضور در درس ايشان موفق نگشت و از حضرات شيخ مهدى جعفرى و شيخ راضى نجفى و ميرزا محمد حسن شيرازى (قبل از مهاجرت به سامراء) كسب فيض نمود و سپس خود به تدريس وتأليف پرداخت.
سيد يزدى، در ادبيات عربى و فارسى صاحب نظر بود و به هر دو زبان شعر مىسرود. قدرت فقهى او زبان زد عام و خاص است ولى در قدرت تفريع فروع و نقادى ماهرانه و سيطره كامل بر ابواب وسيع فقه به ويژگى و امتياز نامدار است.