كرده تا زنده است خودش در هر سال مقدار معينى از مال را در راه معينى مصرف كند، پس از مردن او ادامه آن واجب نيست.
" مسأله 2847 " اگر نذر كرده مقدار معينى از مال را به مصرف خاصى برساند و آن مصرف را فراموش كرده و بين چند مصرف مردد باشد، بايد در هر يك از آن مصرفها همه آن مقدار را صرف نمايد، و در صورتى كه مصرف را فراموش نكرده ولى مقدار معين از مال را فراموش كرده باشد، هر مقدار آن را كه يقين دارد مصرف نمايد. و اگر عملى را نذر كرده و مردد بين چند عمل باشد، بايد همه آن اعمال را انجام دهد، و در صورتى كه مقدار عمل را فراموش كرده هر اندازه را كه يقين دارد انجام دهد.
" مسأله 2848 " در " عهد " نيز همانند " نذر " بايد صيغه خوانده شود ونام خدا بر زبان جارى شود، به اين صورت كه بگويد: " با خدا عهد كردم كه فلان كار را انجام دهم ".
همچنين كارى را كه عهد مىكند انجام دهد بايد انجام آن بهتر از ترك آن باشد، بلكه اگر كار مباحى باشد كه انجام و ترك آن مساوى است بنابر احتياط آن را انجام دهد.
" مسأله 2849 " هر گاه با خدا عهد كند كه كار خيرى را انجام دهد آن عمل مطابق عهدى كه كرده بر او واجب مىشود، و چنانچه به عهد خود عمل نكند بايد به عنوان كفاره يك بنده آزاد نمايد يا شصت فقير را سير كند يا دو ماه روزه بگيرد.
" مسأله 2850 " اگر براى تخلف نذر يا قسم يا عهد خود كفاره اى معين كند - به عنوان مثال بگويد: " با خدا عهد كردم كه ديگر سيگار نكشم و اگر كشيدم صد تومان صدقه بدهم " - در صورت تخلف بايد تنها آنچه را معين نموده انجام دهد و كفاره ديگرى واجب نيست.