مسائل قضاوت " قضاوت " يعنى حكم كردن بين مردم براى حل وفصل نزاع و رفع اختلافات آنان با شرايطى كه خواهد آمد.
مقام قضاوت از مهمترين شئون حاكم در حكومت اسلامى است كه از جانب خداوند متعال براى پيامبر اكرم (ص)، و از جانب پيامبر (ص) براى ائمه معصومين (ع)، و از جانب ان حضرات براى فقيه جامع الشرايط تعيين شده است. مخفى نماند كه خطر اين مقام نيز عظيم است، چنان كه حضرت امير المؤمنين (ع) خطاب به شريح قاضى فرمودند: " اى شريح! همانا تو در مجلسى نشسته اى كه جز پيامبر يا وصى پيامبر و يا فرد شقى در آن نمىنشيند ". و از حضرت امام صادق (ع) نقل شده كه فرمودند: " از حكم كردن بپرهيزيد، زيرا آن حق امامى است كه عالم به قضاوت باشد و در بين مسلمين به عدالت رفتار كند، همچون پيامبر يا وصى پيامبر ".
" مسأله 3097 " حكم قاضى واجد شرايط براى همه نافذ است، خواه امام معصوم (ع) يا فقيه جامع الشرايط او را براى قضاوت تعيين نموده باشد، يا دو طرف نزاع با توافق و رضايت او را براى قضاوت بين خود انتخاب كرده باشند. در صورت اول به او " قاضى منصوب " و در صورت دوم به او " قاضى تحكيم " گفته مىشود.
شرايط قاضى:
" مسأله 3098 " شرايط قاضى - چه منصوب باشد يا با توافق دو طرف انتخاب شده باشد - عبارت است از: " بلوغ "، " عقل "، " ايمان "، " عدالت "، " مرد بودن "، " حلال زاده بودن " و بنابر احتياط واجب " مجتهد بودن "، بلكه بنابر احتياط " اعلم بلد " يا