" مسأله 763 " پوشيدن لباس غصبى، ابريشم خالص، طلا باف و لباسى كه از اجزاى حيوانات مرده تهيه شده در حال ضرورت و ناچارى اشكال ندارد، و كسى كه ناچار است و لباس ديگرى غير از اينها ندارد و تا آخر وقت هم ناچارى او از بين نمىرود، مىتواند با اين لباسها نماز بخواند.
" مسأله 764 " انسان بايد از پوشيدن " لباس شهرت " يعنى لباسى كه در نظر عرف زننده است و از جهت زنندگى انگشت نما و موجب هتك باشد خود دارى كند، ولى اگر با آن لباس نماز بخواند اشكال ندارد.
" مسأله 765 " احتياط واجب آن است كه مرد لباس زنانه، و زن لباس مردانه در ملا عام نپوشد، ولى اگر با آن لباس نماز بخواند اشكال ندارد. و چنانچه پوشيدن آن به طور موقت و براى يك هدف عقلايى باشد مانعى ندارد.
" مسأله 766 " كسى كه ناچار است خوابيده نماز بخواند، چنانچه برهنه باشد و لحاف يا تشك او نجس يا از ابريشم خالص و يا از اجزاى حيوان حرام گوشت باشد، احتياط واجب آن است كه خود را در نماز با آنها نپوشاند.
مواردى كه لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد:
" مسأله 767 " در سه صورت اگر بدن يا لباس نماز گزار نجس باشد نماز او صحيح است:
اول - اگر بدن يا لباس نمازگزار به وسيله زخم، جراحت و يا دملى كه در بدن او است خون آلود شده، به شرط آن كه آب كشيدن زخم و تعويض پانسمان آن به طور معمول سخت و مشكل باشد، نماز با آن اشكال ندارد. ولى اگر زخم جزئى بوده و خيلى زود خوب مىشود و آب كشيدن آن ضرر ندارد و آسان است، بايد هنگام نماز آن را آب كشيد، مگر آن كه مقدار خون آن از مساحت يك درهم كمتر باشد.
دوم - اگر لباس نمازگزار به خون كمتر از يك درهم يا بدن او - بنابر احتياط - به خون كمتر از يك نخود آلوده شود نماز با آن اشكال ندارد.
سوم - اگر نمازگزار در تمام وقت نماز غير از نماز خواندن با لباس نجس راه ديگرى نداشته باشد.
" مسأله 768 " در دو صورت اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد نماز او صحيح است:
اول - اگر لباس كوچك يا هر چيز كوچك ديگرى كه همراه نمازگزار است - مانند: جوراب، دستمال، چاقو و انگشتر - نجس باشد، به شرط آن كه از مردار