مىشود، و براى نماز ميت، سجده شكر و سجده هاى واجب قرآن غسل جنابت لازم نيست، و براى نمازهاى مستحبى شرط صحت و درستى آنهاست.
" مسأله 379 " چون عرق جنب از حرام بنابر احتياط واجب نجس است، پس كسى كه از حرام جنب شده چون اگر با آب گرم غسل كند عرق مىكند، بايد با آب ملايم غسل كند تا هنگام غسل عرق نكند.
" مسأله 380 " كسى كه غسل جنابت كرده نبايد براى نماز وضو بگيرد و مىتواند با آن نماز بخواند، ولى كافى بودن غسلهاى ديگر از وضو محل اشكال است، و بنابر احتياط واجب بايد وضو هم بگيرد.
" مسأله 381 " كسى كه احتياطا غسل جنابت كرده بايد براى نماز وضو بگيرد.
احكام جنب:
" مسأله 382 " " جنابت " به دو چيز حاصل مىشود:
اول - نزديكى به طورى كه حد اقل به اندازه ختنه گاه داخل شود، در زن باشد يا مرد، در جلو باشد يا در عقب، بالغ باشند يا نا بالغ، هر چند در وطى در عقب اگر منى خارج نشود حكم از باب احتياط است، و بايد به آنچه در مسأله " 389 " گفته مىشود عمل نمايد.
دوم - بيرون آمدن منى، در بيدارى يا در خواب، كم يا زياد، از روى شهوت يا بدون آن، از روى اختيار يا بدون آن، زن باشد يا مرد، هر چند جنب شدن زنها با خارج شدن منى كمتر از مردهاست، اما در صورتى كه رطوبتى با شهوت مخصوص به حال انزال از زن خارج شود بنابر احتياط بايد هم غسل كند و هم وضو بگيرد، مگر اين كه به منى بودن آن يقين كند كه در اين صورت غسل به تنهايى كفايت مىكند.
" مسأله 383 " اگر شك كند كه به مقدار ختنه گاه داخل شده يا نه، غسل بر او واجب نيست.
" مسأله 384 " اگر رطوبتى از انسان بيرون آيد و نداند منى است يا ادرار و يا چيز ديگرى غير از اينها، چنانچه با شهوت وجهش بيرون آمده يا فقط با شهوت خارج شده ولى پس از بيرون آمدن بدن سست شده حكم منى را دارد، و اگر هيچ يك از نشانه ها يا بعضى از آنها را نداشته باشد حكم منى را ندارد، و در بيمار همين كه از روى شهوت بيرون آيد حكم منى را خواهد داشت.
" مسأله 385 " اگر زن يقين كند آبى كه از او بيرون آمده منى است بايد غسل كند، و چنانچه شك در منى بودن آن دارد، اگر با شهوت بيرون آمده باشد - هر چند با جهش