بجا آوردن سجده زياد شك مىكند، اگر در انجام ركوع شك كند بايد به دستور آن رفتار نمايد، يعنى اگر ايستاده است ركوع را بجا آورد و اگر به سجده رفته اعتنا نكند. همچنين است اگر در نماز مخصوصى - مثلا نماز ظهر - زياد شك مىكند، در صورتى كه در نمازهاى ديگر شك كند بايد به دستور شك رفتار نمايد.
" مسأله 1045 " اگر نمازگزار شك كند كه كثير الشك شده يا نه، بايد به دستور شك عمل نمايد، ولى كثير الشك تا هنگامى كه يقين نكند به حال معمولى برگشته بايد به شك خود اعتنا نكند.
" مسأله 1046 " اگر كثير الشك شك كند ركنى را بجا آورده يا نه و اعتنا نكند و بعد يادش بيايد آن را انجام نداده، چنانچه مشغول ركن بعد نشده بايد آن را بجا آورد، و اگر مشغول ركن بعد شده نمازش باطل است.
" مسأله 1047 " اگر كثير الشك شك كند چيزى را كه ركن نيست بجا آورده يا نه و اعتنا نكند و بعد يادش بيايد كه آن را انجام نداده، چنانچه از محل بجا آوردن آن نگذشته - يعنى داخل ركن بعد نشده - بايد برگردد و آن را انجام دهد، و اگر از محل آن گذشته نمازش صحيح است و بنابر احتياط واجب دو سجده سهو بجا آورد.
" مسأله 1048 " حكم كثير الشك كه نبايد به شك خود اعتنا كند اختصاص به نماز دارد و در غير نماز بايد مطابق وظيفه شك عمل نمايد، اما اگر شك به حد وسواس برسد در هيچ عملى نبايد به آن توجه شود.
5 - شك امام جماعت يا ماموم در شماره ركعتهاى نماز " مسأله 1049 " اگر امام جماعت در شماره ركعتهاى نماز شك كند، چنانچه ماموم يقين يا گمان داشته باشد و به امام جماعت بفهماند، امام بايد به آن عمل نموده و نماز را تمام نمايد و خواندن نماز احتياط لازم نيست، همچنين اگر ماموم در شماره ركعتهاى نماز شك كند و امام جماعت يقين يا گمان داشته باشد، بايد به شك خود اعتنا ننمايد.
6 - شك در نماز مستحبى " مسأله 1050 " اگر در شماره ركعتهاى نماز مستحبى شك كند، چنانچه طرف بيشتر شك نماز را باطل مىكند بايد بنا را بر كمتر بگذارد، مثلا اگر در نافله صبح شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است. و اگر طرف بيشتر شك نماز را باطل نمىكند - مثلا شك كند كه دو ركعت خوانده يا يك ركعت -