آن كه سگ به شكار برسد نام خدا را بگويد، بنابر احتياط از آن شكار اجتناب نمايد.
5 - شكار به واسطه زخمى كه از دندان سگ پيدا شده بميرد، پس اگر سگ شكار را خفه كند، يا شكار بر اثر دويدن زياد يا ترس بميرد نجس و حرام است.
6 - شكارچى با سرعت يا به طور متعارف خود را به شكار برساند.
7 - هنگامى كه شكارچى به شكار مىرسد حيوان مرده باشد يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد، پس اگر هنگامى كه شكارچى مىرسد حيوان زنده است و به اندازه سر بريدن يا بيشتر وقت باشد - مثلا حيوان چشم يا دم خود را حركت مىدهد يا پاى خود را به زمين مىزند - چنانچه سر حيوان را نبرد تا بميرد گوشت آن نجس و حرام است.
" مسأله 2952 " كسى كه سگ را فرستاده اگر وقتى برسد كه بتواند سر حيوان را ببرد، چنانچه به طور معمول و با شتاب كارد را بيرون آورد ولى وقت سر بريدن بگذرد و آن حيوان بميرد حلال است، ولى اگر با وجود وسيله ذبح در اثر آماده نكردن آن وقت بگذرد بنابر احتياط واجب حلال نمىشود، و اگر چيزى همراه او نباشد كه با آن سر حيوان را ببرد و صبر كند تا سگ حيوان را بكشد پاك و حلال مىباشد.
" مسأله 2953 " اگر چند سگ را براى شكار رها كنند، چنانچه همه آنها داراى شرايط شكار باشند شكار حلال است، ولى اگر يكى از آنها داراى شرايط نباشد شكار نجس و حرام مىشود. و نيز اگر چند نفر با هم سگ را بفرستند و يكى از آنها كافر باشد يا عمدا نام خدا را نگويد آن شكار حرام است.
" مسأله 2954 " اگر سگ شكارى را براى شكار حيوان مخصوصى رها كنند و سگ حيوان ديگرى را شكار كند اشكال ندارد، و نيز اگر آن حيوان را با حيوان ديگر شكار كند هر دوى آنها حلال و پاك مىباشند.
" مسأله 2955 " اگر باز شكارى يا حيوان ديگرى غير از سگ شكارى حيوانى را شكار كند آن شكار حلال نيست، مگر اين كه شكارچى هنگامى برسد كه شكار زنده باشد و به دستورى كه در شرع معين شده سر آن را ببرد.
صيد ماهى و ملخ:
" مسأله 2956 " اگر ماهى فلس دار را زنده از آب بگيرند و بيرون آب جان دهد پاك و خوردن آن حلال است، و چنانچه در آب بميرد پاك ولى خوردن آن حرام مىباشد، و اگر تور ماهيگيرى را در آب بيندازند و بعضى از ماهيها پس از افتادن به تور در تور يا هنگام خارج كردن آنها از تور بميرند بنابر اقوى پاك و حلال است. و ماهى بدون فلس اگر چه