نرود جاهاى ديگر بدن پاك است، مگر اين كه عرق زياد و متصل باشد، هر چند جابجا نشود.
ولى رطوبت تنها وكم موجب سرايت نجاست به جاهاى ديگر نمىشود.
" مسأله 110 " اخلاطى كه از بينى يا گلو مىآيد اگر غليظ بوده و خون داشته باشد، جايى كه خون دارد نجس و بقيه آن پاك است، پس اگر به بيرون دهان يا بينى برسد، مقدارى را كه انسان يقين دارد جاى نجس اخلاط به آن رسيده نجس و محلى را كه شك دارد پاك مىباشد.
" مسأله 111 " اگر آب دهان و بينى در داخل به خون برسد و بعد از خارج شدن به خون آلوده نباشد پاك است.
" مسأله 112 " چيزهايى مانند ابزار پزشكى كه وارد بدن مىشود و با نجاست بر خورد مىكند، اگر هنگام بيرون آوردن آلوده به نجاست نباشد پرهيز از آن لازم نيست.
احكام نجاسات:
" مسأله 113 " نجس كردن قرآن به تفصيلى كه در مسأله " 190 " گفته مىشود حرام و آب كشيدن آن واجب است.
" مسأله 114 " خوردن و آشاميدن چيز نجس و نيز خورانيدن آن به ديگران حتى به اطفال در صورتى كه ضرر قابل توجه داشته باشد حرام است، بلكه اگر ضرر هم نداشته باشد بنابر احتياط بايد از آن خوددارى كنند، ولى اگر خود كودك خوراكى را نجس كند و يا با دست نجس آن را بخورد، جلوگيرى از او لازم نيست.
" مسأله 115 " اگر انسان ببيند كسى چيز نجسى را مىخورد يا با لباس نجس نماز مىخواند، لازم نيست به او بگويد، مگر اين كه طرف به اصل حكم شرعى جاهل باشد، كه در اين صورت لازم است حكم خدا به او گفته شود.
" مسأله 116 " اگر صاحبخانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است بايد به مهمانها بگويد، و اگر يكى از مهمانها بفهمد لازم نيست به ديگران خبر دهد، ولى چنانچه طورى با آنان معاشرت دارد كه مىداند به واسطه نگفتن خود او هم نجس مىشود، بايد بعد از غذا به آنان بگويد.
" مسأله 117 " اگر جايى از خانه يا فرش كسى نجس باشد و ببيند بدن يا لباس يا چيز ديگر كسانى كه وارد خانه او مىشوند با رطوبت به جاى نجس رسيده است، لازم نيست به آنان بگويد، مگر اين كه او آنان را دعوت كرده و چيز نجس را در اختيارشان گذاشته باشد، يا اين كه بخواهد يا ناچار باشد با آنان هم غذا شود و مىداند به واسطه نجس بودن آنان