شده گاهى به بدن مىچسبد و گاهى بلند مىشود، بايد آن را قطع كنند يا آب را به زير آن برسانند.
احكام وضو حكم شك در وضو:
" مسأله 312 " كسى كه در اصل داشتن و نداشتن وضو شك دارد، بايد به حالت پيش از زمان شك خود توجه نمايد، پس اگر پيش از شك وضو داشته بنا را بر وضو داشتن بگذارد، و اگر پيش از شك وضو نداشته بايد وضو بگيرد.
اين حكم يعنى: " بردن حالت پيش از شك را به پس از شك " در پاك و نجس بودن و غسل داشتن و نداشتن هم جارى است، ولى كسى كه پس از ادرار استبراء نكرده و وضو گرفته و پس از وضو رطوبتى از او بيرون آمده كه نمىداند ادرار است يا چيز ديگر وضوى او باطل مىباشد.
" مسأله 313 " كسى كه در كارهاى وضو مانند شستشو و مسح عضو، يا در شرايط آن مانند پاكى آب و غصبى نبودن آن زياد شك مىكند، تا آن اندازه كه شك او عقلايى است بايد توجه كند، ولى اگر به حد وسواس برسد نبايد به شك خود اعتنا نمايد.
" مسأله 314 " اگر كسى پس از نماز شك كند وضو گرفته يا نه، چنانچه مىداند و يا احتمال مىدهد كه در آغاز نماز متوجه بوده نماز او درست است، ولى براى نمازهاى بعد بايد وضو بگيرد.
" مسأله 315 " اگر در بين نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، بنابر احتياط نماز را تمام كند و بعد وضو بگيرد و نماز را دوباره بخواند.
" مسأله 316 " كسى كه مىداند وضو گرفته و حدثى هم از او سر زده - مثلا ادرار كرده - اگر نداند كدام جلوتر بوده، يكى از چهار حالت را دارد:
الف - چنانچه نماز خود را نخوانده، بايد براى نماز وضو بگيرد.
ب - اگر در بين نماز است، بنابر احتياط نماز را تمام كند و بعد وضو بگيرد و دوباره نمازش را بخواند.
ج - اگر نماز خود را خوانده است و احتمال مىدهد كه قبل از نماز متوجه بوده، نمازش صحيح است، ولى براى نمازهاى بعد بايد وضو بگيرد.
د - اگر نماز خود را خوانده و قبل از نماز متوجه نبوده، بنابر احتياط واجب نمازى را كه خوانده دوباره با وضوى جديد بخواند.