مسائل وديعه (امانت) از امورى كه در كتاب و سنت نسبت به آن تأكيد بسيارى شده " امانتدارى " است.
خداوند در سوره " مؤمنون " يكى از نشانه هاى مؤمنان را امانتدارى و رعايت عهد و پيمان شمرده است: " والذين هم لأماناتهم وعهدهم راعون " و در حديث از حضرت امام صادق (ع) نقل شده كه فرمودند: " به طولانى بودن ركوع يا سجده كسى نگاه نكنيد، زيرا اين كارى است كه به آن عادت كرده و اگر آن را ترك نمايد دچار ترس و اضطراب مىگردد، بلكه - براى شناسايى آن فرد - به راستگويى و امانتدارى او نظر نماييد ".
" مسأله 2389 " اگر انسان مال خود را به كسى بدهد كه براى او نگهدارى كند و او هم بپذيرد - خواه حرفى بزنند يا بدون اين كه حرفى بزنند مقصود خود را به يكديگر بفهمانند - امانت محقق شده و امانتدار بايد به مسائل امانت عمل كند.
" مسأله 2390 " امانتدار و امانتگذار بايد عاقل و بالغ باشند، پس اگر انسان مالى را نزد بچه يا ديوانه امانت بگذارد يا بچه و ديوانه مالى را نزد كسى امانت بگذارد صحيح نيست.
" مسأله 2391 " اگر امانتدار چيزى را از كودك يا ديوانه به طور امانت بگيرد بايد آن را به صاحبش بدهد، و اگر آن چيز مال خود بچه يا ديوانه باشد بايد آن را به ولى او برساند، و اگر امانت تلف شود ضامن عين يا قيمت آن خواهد بود. ولى اگر براى اين كه مال از بين نرود آن را از بچه يا ديوانه گرفته و در نگهدارى آن كوتاهى نكرده باشد ضامن نيست.
" مسأله 2392 " كسى كه نمىتواند امانت را نگهدارى نمايد بنابر احتياط واجب بايد قبول نكند، ولى اگر توانايى صاحب مال در نگهدارى آن كمتر باشد و كسى هم كه بهتر حفظ كند نباشد اين احتياط واجب نيست.
" مسأله 2393 " اگر انسان به صاحب مال بفهماند كه براى نگهدارى مال او حاضر