مسائل هبه (بخشش) " هبه " آن است كه انسان چيزى را كه ملك خود او است به رايگان ملك ديگرى كند و به او ببخشد.
" مسأله 2426 " در هبه صيغه خاصى لازم نيست، و اگر هبه كننده مال خود را به قصد هبه به كسى بدهد و او هم به همين قصد بپذيرد صحيح است.
" مسأله 2427 " در هبه كننده چند شرط معتبر است:
1 و 2 - بالغ و عاقل باشد.
3 و 4 - سفيه نباشد، يعنى از كسانى نباشد كه مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف مىكنند. و نيز توسط حاكم شرع از تصرف در اموالش منع نشده باشد.
5 - مالك يا صاحب اختيار چيزى باشد كه مىخواهد هبه كند، پس بخشش مال ديگرى بدون اجازه او صحيح نيست.
6 - از روى قصد و اختيار ببخشد، پس اگر هبه كننده از روى اكراه يا اجبار هبه كند صحيح نيست.
" مسأله 2428 " كسى كه چيزى به او بخشيده مىشود اگر صغير يا ديوانه باشد قبول خود او كافى نيست، بلكه بايد ولى او هبه را از طرف او بپذيرد.
" مسأله 2429 " در هبه علاوه بر پذيرش، تحويل گرفتن آن مال هم لازم است، پس تا هنگامى كه آن را تحويل طرف نداده ملك او نشده است. و براى صغير و ديوانه ولى آنها بايد تحويل بگيرد، و اگر خود ولى بخواهد چيزى را به آنها ببخشد كافى است خودش قصد تحويل گرفتن براى آنها را بنمايد.
" مسأله 2430 " لازم نيست پس از هبه فورا جنس را تحويل دهد، بلكه هر گاه جنس را به طرف تحويل دهد ملك او مىشود، و اگر هبه كننده پيش از تحويل دادن بميرد يا فاقد شرايط شود هبه باطل مىشود و مال به ورثه هبه كننده منتقل مىشود. همچنين است اگر