هستند، با اين تفاوت كه به آنان وحى نمىشود. آنان از هر گونه خطا و اشتباه محفوظ، و از گناه و نافرمانى خداوند مبرا مىباشند.
امامان (ع) به اعتقاد ما دو مسئوليت خطير را به عهده دارند كه عبارت است از:
1 - هدايت و رهبرى دينى مردم و آشنا نمودن آنان به معارف و اخلاق و قوانين دين از متن قرآن و سنت پيامبر (ص) كه گنجينه علم آن حضرت است و در اختيار آنان بوده و خواهد بود.
2 - رهبرى سياسى واجتماعى مردم و اجراى دقيق مقررات و دستورات و برنامه هاى دين در جامعه، چنان كه پيامبر (ص) خود نيز رهبرى سياسى مردم را به عهده داشت و متصدى اجراى احكام و تشكيل حكومت و لوازم آن شد، و هر گاه مدينه را ترك مىكرد براى خود جانشينى تعيين مىفرمود.
معاد:
يكى ديگر از اصول اعتقادى اسلام كه مورد پذيرش همه اديان الهى و كتابهاى آسمانى است بازگشت به جهان رستاخيز است، به اين معنا كه زندگى انسان به واسطه مرگ خاتمه نمىپذيرد و پس از اين جهان جهان ديگرى هست كه انسانها در آنجا پاداش و سزاى اعمال و كردار خويش را خواهند ديد.
كوچكترين كار خوب و بد انسان مورد حسابرسى قرار مىگيرد و به همه آنها رسيدگى مىشود، افراد نيكوكار مقرب درگاه خداوند و در نعمت و خوشى دائمى به سر مىبرند و در مقابل، افراد تبهكار و زشت كردار دور از رحمت خداوند و در زندگى سخت وعذاب كه لازمه اعمال آنان مىباشد به سر خواهند برد.
از آنجا كه در اين جهان روزى وجود ندارد كه پاداش كامل كارهاى نيك و بد نيكوكاران و بد كاران به ايشان برسد، اگر انسان در آينده خود روزى را نداشته باشد كه به حساب نيك و بد رفتارش رسيدگى شود، هر كس پاداش مناسب خود را نخواهد گرفت، چه بسيار انسانهاى شريف وصالحى بوده اند كه در كمال عسرت و تنگدستى و مظلوميت زندگى كرده و كارهاى نيك و خدمات گرانبهايى انجام داده و پاداش اعمال خويش را نديده اند، يا افرادى كه تمام عمرشان به ظلم و تعدى و چپاول و شهوترانى گذشته و كيفر اعمال خويش را نديده اند، با اين حال آيا نبايد پس از اين جهان جهان ديگرى باشد تا به كارهاى خوب و بد انسانها رسيدگى شود؟ نيكوكاران پاداش داده شوند و بدكاران به سزاى اعمال بدشان برسند؟ و اگر چنين روزى نباشد، آيا خلاف عدالت خداوند نيست؟