مسائل جهاد و دفاع " جهاد " يكى از اركان دين است كه در صدر اسلام موجب تقويت اسلام و انتشار آن در مناطق مختلف شد. واجب بودن جهاد به طور كلى از ضروريات اسلام مىباشد و در فروع دين كمتر موضوعى همانند جهاد مورد توجه وتاكيد قرار گرفته است، و علاوه بر آيات جهاد روايات زيادى در مورد حدود، شرايط، احكام وفضيلت جهاد از معصومين (ع) وارد شده است، از جمله از حضرت امير المؤمنين على (ع) نقل شده است كه فرمودند: " جهاد درى از درهاى بهشت است كه خداوند آن را براى اولياى خاص خود گشوده است ".
" مسأله 1934 " جهاد بر دو نوع است: " ابتدايى " و " دفاعى ". " جهاد ابتدايى " آن است كه امام مسلمانان به منظور دعوت كفار و مشركين به اسلام و عدالت و يا جلوگيرى از نقض پيمان اهل ذمه يا طغيان بغاة (شورشيان مسلح) بر امام مسلمين، نيروى نظامى به مناطق آنان گسيل دارد. در حقيقت هدف از جهاد ابتدايى كشور گشايى نيست، بلكه دفاع از حقوق فطرى ملتهايى است كه توسط قدرتهاى كفر و شرك و طغيان از خدا پرستى و توحيد و عدالت محروم شده اند. ولى " جهاد دفاعى " زمانى است كه دشمن به مرز و بوم مسلمانان هجوم آورد و قصد تسلط سياسى يا فرهنگى و اقتصادى نسبت به آنان داشته باشد، و ممكن است جهاد در برابر بغاة نيز جهاد دفاعى محسوب گردد، بلكه مىتوان گفت همه اقسام جهاد، جهاد دفاعى محسوبند.
" مسأله 1935 " شركت در جهاد بر كسى واجب است كه بالغ، عاقل، مرد و آزاد باشد، و نابينا، پير، زمين گير و مبتلا به مرضى نباشد كه نتواند وظيفه اش را انجام دهد.
" مسأله 1936 " فرار از جهاد جايز نيست، مگر اين كه فرار از جبهه اى به جبهه ديگر يا براى تدارك نيروى بيشتر باشد.
" مسأله 1937 " اگر ادامه جهاد نياز به كمكهاى مادى داشته باشد، بر همه كسانى كه