و روزه ها را نيز قضا نمايند.
دسته دوم - زنانى كه خون آنها در تمام مدت نشانه خون حيض دارد، و اينها دو گروهند:
الف - افرادى كه مدت خون ديدن آنها به اندازه عادت و يا بيشتر بوده و از ده روز بيشتر نيست، كه بايد همه مدت را حيض بدانند.
ب - افرادى كه خون ديدن آنها از ده روز بيشتر است، اين گروه بنابر احتياط بايد از نخستين روزى كه خون ديده اند به شماره روزهاى عادت خود حيض و بقيه را استحاضه قرار دهند.
دسته سوم - زنانى كه چند روز از تمام مدت نشانه حيض و چند روز ديگر علامت استحاضه دارند، و اين گروه داراى سه حالتند:
الف - اگر روزهايى كه خون آنها نشانه حيض دارد با عادت آنها يكسان است، بايد همان روزها را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهند.
ب - اگر روزهايى كه خون آنها نشانه حيض دارد از روزهاى عادت آنها بيشتر است، بايد به شماره عادت خود حيض و بقيه را استحاضه قرار دهند.
ج - اگر روزهايى كه خون آنها علامت حيض دارد در عين حالى كه از سه روز كمتر نيست از روزهاى عادتشان كمتر باشد، بايد چند روز از روزهايى كه نشانه حيض ندارد به روزهايى كه نشانه حيض دارد بيفزايند تا روى هم رفته به شماره روزهاى عادت برسد، آنگاه اين مجموع را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهند.
4 - مضطربه:
" مضطربه " به زنى گفته مىشود كه چند ماه خون ديده و هنوز عادت معينى پيدا نكرده است، يا از پيش عادت معينى داشته واينك به هم خورده و هنوز عادت معين ديگرى پيدا نكرده است.
" مسأله 441 " خونى كه زنان مضطربه مىبينند داراى چند حالت است:
1 - اگر بيشتر از سه و كمتر از ده روز خون ديده باشند و همه آنها نشانه حيض داشته باشد، بايد همه را حيض قرار دهند، و اگر نشانه حيض نداشته باشد به احتياط عمل كنند.
2 - اگر بيشتر از ده روز خون ديده باشند و نشانه هاى حيض را نداشته و همه خونها يك جور باشد، بايد به اندازه عادت خويشان خود احتياط كنند - يعنى كارهايى را كه بر حائض حرام است انجام ندهند و به وظيفه مستحاضه عمل نمايند - و بقيه را استحاضه قرار دهند.