مسائل مساقات " مساقات " قراردادى است ميان باغدار و باغبان، به اين ترتيب كه باغدار درختهايى را كه ميوه آن مال خود او است يا اختيار ميوه هاى آن با او است در زمان معينى براى آبيارى و پرورش در اختيار باغبان قرار دهد تا پس از به دست آمدن محصول سهم مشاع معينى - مثلا يك دوم يا يك سوم - از ميوه هاى آن را باغبان ببرد.
" مسأله 2176 " بنابر احتياط مساقات در درختهايى مانند بيد و چنار كه ميوه نمىدهند و نيز در بوته خربزه، هندوانه، خيار و مانند اينها صحيح نيست، هر چند به عنوان مصالحه مانعى ندارد. ولى مساقات در مثل درخت حنا كه از برگ آن استفاده مىكنند يا درختى كه از گل آن استفاده مىشود اشكال ندارد.
" مسأله 2177 " در صورتى كه باغ مشتمل بر انواع درختان ميوه باشد مىتوان براى هر نوع، سهميه اى خلاف سهميه نوع ديگر قرارداد كرد.
" مسأله 2178 " مساقات صيغه معينى ندارد و همين كه باغدار مقصود خود را با هر واژه اى به طرف بفهماند يا باغ را به عنوان مساقات تحويل دهد و باغبان قبول كند كافى است.
" مسأله 2179 " مالك و كسى كه تربيت و آبيارى درختها را به عهده مىگيرد بايد مكلف، عاقل و داراى اختيار باشند و علاوه بر اين مالك بايد سفيه نباشد - يعنى مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف نكند - مگر اين كه ولى او اجازه دهد، و نيز مالك نبايد توسط حاكم شرع از تصرف در اموال خود منع شده باشد. همچنين است عامل اگر بخواهد از مال خود مصرف كند.
" مسأله 2180 " مدت مساقات بايد معلوم باشد، و اگر اول آن را معين كنند و آخر آن را زمانى قرار دهند كه ميوه آن سال به دست مىآيد، در صورتى كه به حسب عادت وقت آن معلوم باشد صحيح است.