مسائل مزارعه " مزارعه " آن است كه مالك، زمين كشاورزى خود را در اختيار كشاورز گذاشته تا در آن كشت كند و مقدار مشاعى از محصول را برابر قراردادى كه بين دو طرف بسته شده به مالك بپردازد.
" مسأله 2162 " در مزارعه صيغه خاصى شرط نيست و دو طرف با هر زبانى مقصود خود را بفهمانند كافى است.
" مسأله 2163 " مزارعه چند شرط دارد:
1 - مالك زمين را براى كشاورزى به كشاورز تحويل دهد و كشاورز نيز به همين منظور زمين را تحويل بگيرد.
2 - مالك و كشاورز عاقل، بالغ و داراى قصد و اختيار باشند و سفيه نبوده و توسط حاكم شرع از تصرف در اموالشان منع نشده باشند، ولى اگر كشاورز نخواهد مالى را مصرف نمايد شرط اخير در او لازم نيست.
3 - همه محصول به يكى از آنان اختصاص داده نشود.
4 - سهم هر يك به طور مشاع - يعنى به صورت نصف يا ثلث و يا مانند آن - تعيين شود، و اگر قرار گذارند حاصل قطعه اى از زمين مال يك كدام و حاصل قطعه اى ديگر مال ديگرى باشد يا مالك به كشاورز بگويد: در اين زمين زراعت كن و هر چه خواستى به من بده مزارعه باطل است.
5 - مدتى كه قرار است زمين در دست كشاورز قرار گيرد كاملا تعيين شده و به قدرى باشد كه محصول در آن به دست آيد.
6 - زمين قابل كشاورزى باشد، و اگر زراعت در آن ممكن نباشد ولى بتوانند كارى كنند كه زراعت ممكن شود مزارعه صحيح است.
7 - نوع كشاورزى را تعيين كنند، ولى اگر در آن محل تنها كشت يك نوع محصول