فروختن چيزى خود را به مقصد برساند، مىتواند زكات بگيرد، هر چند در وطن خود فقير نباشد. ولى اگر بتواند در جاى ديگر با قرض كردن يا فروختن چيزى مخارج سفر خود را فراهم كند، فقط به مقدارى كه به آنجا برسد مىتواند زكات بگيرد.
" مسأله 1860 " مسافرى كه در سفر درمانده شده و زكات گرفته، پس از رسيدن به وطن اگر چيزى از زكات مانده و رساندن آن به صاحب مال يا وكيل او مشقت دارد، آن را به حاكم شرع بدهد و بگويد كه زكات است.
شرايط مستحقان زكات:
" مسأله 1861 " كسى كه زكات مىگيرد بايد شيعه دوازده امامى باشد، هر چند در مورد چهارم و هفتم (سهم مؤلفه و سهم سبيل الله) اين شرط نيست. و در صورتى كه زكات پس از رسيدن به دست حاكم شرع جامع الشرايط به فقير برسد، اعتبار اين شرط محل اشكال است.
" مسأله 1862 " اگر به شيعه بودن كسى يقين پيدا كند و پس از دادن زكات به او و تلف شدن آن معلوم شود شيعه نبوده، بايد دوباره زكات را پرداخت كند، بلكه اگر از راه شهادت دو مرد عادل شيعه بودن يا فقر او را احراز كند و بعد خلاف آن ثابت شود، بنابر احتياط دوباره آن را پرداخت نمايد.
" مسأله 1863 " اگر طفل يا ديوانه اى فقير باشد مىتوان به ولى او زكات داد، به قصد اين كه ملك طفل يا ديوانه باشد و ولى هم به همين قصد بگيرد. و در صورت دسترسى نداشتن به ولى مىتواند با اجازه حاكم شرع خودش يا به وسيله يك نفر امين زكات را به مصرف آنان برساند و هنگام پرداخت نيت زكات نمايد، و چنانچه از سهم فقرا باشد بنابر احتياط اول زكات را ملك آنان نمايد و سپس به مصرف آنان برساند.
" مسأله 1864 " به فقيرى كه از راه تكدى مخارج زندگى خود را تأمين مىكند مىتوان زكات داد، به شرط آن كه در معصيت مصرف نكند.
" مسأله 1865 " به فقيرى كه زكات را در معصيت مصرف مىكند نمىتوان زكات داد، و نيز بنابر احتياط واجب به كسى كه گناه كبيره را آشكارا انجام مىدهد زكات ندهند.
همچنين است حكم شرابخوار هر چند پنهانى شراب بخورد.
" مسأله 1866 " به كسى كه بدهكار است و نمى تواند بدهى خود را بدهد - اگر چه مخارج او بر انسان واجب باشد - مىتوان براى پرداخت بدهى زكات داد، ولى اگر زن بلكه بنابر احتياط واجب هر فرد ديگرى كه مخارج او بر انسان واجب