اگر كار انسان در همين دنيا پايان پذيرد و دفتر اعمالش به كلى بسته شود، آيا خلقت او بيهوده و خلاف عدالت و حكمت پروردگار نيست؟ اگر قيامت و رستاخيزى نباشد، آيا فرستادن پيامبران و انزال كتب آسمانى بيهوده نيست؟
آرى، اگر حساب و كتاب و ثواب و عقاب در كار نباشد فرستادن پيامبران معنا ندارد، و طبعا خلقت انسان بيهوده خواهد بود، و اين با حكمت خداوند سازگار نيست.
پس به حكم عقل و قرآن كريم به روز باز پسين و قيامت معتقد مىشويم و آن را عين عدالت و مطابق با حكمت پروردگار عالم مىدانيم.
قرآن و سنت:
قرآن كريم كلام خداوند و سرچشمه حقايق و سند نبوت و معجزه جاويد پيامبر گرامى اسلام است. قرآن در مدت بيست و سه سال بر پيامبر (ص) نازل شد، از آن زمان تا كنون پيوسته در جامعه هاى گوناگون بشرى از جهات مختلف مورد توجه و مطالعه قرار گرفته، شگفتى جهانيان را بر انگيخته و استحكام و مقام ارجمند خود را حفظ نموده و از هر گونه تحريف و تغيير مصون و محفوظ مانده است. مقاصد قرآن فشرده بيان شده و تفصيل و توضيح آن به پيامبر (ص) و اهل بيت آن حضرت (ع) واگذار گرديده است.
بنابراين مسلمانان اگر بخواهند سعادتمند شوند و شوكت و عزت خودشان را باز يابند، بايد به دستورات خداوند و تعليمات پيامبر اسلام (ص) و احاديث معصومين (ع) عمل كنند، زيرا دستورات اسلام دستوراتى ابدى و جاويدان و براى هر زمان و هر مكانى است، وجز سعادت و خوشبختى انسان را نمىخواهد.
شناخت دستورات دين:
به حكم عقل دانستن دستورات و وظايف دينى بر هر مسلمانى واجب است، زيرا سعادت انسان در زندگى دنيوى واخروى او ارتباط كامل با عمل به وظايف دينى دارد، و بدون آگاهى از چگونگى وظايف توانايى بر انجام آنها حاصل نمىگردد و سعادت و خوشبختى او تأمين نمىشود.
كليات و عناوين وظايف عملى، روشن و مورد اتفاق همه و ضرورى دين مىباشد ، مانند واجب بودن " نماز "، " روزه "، " زكات "، " خمس "، " حج "، " جهاد " و... كه اينها را " فروع دين " مىگويند.
اما اطلاع از بسيارى مسائل جزئى آنها جنبه تخصصى دارد، كه از دو راه مىتوان اقدام