مسائل اقرار " اقرار " يعنى آن كه كسى اعتراف نمايد و به صورت جزم و يقين خبر دهد كه ديگرى بر عهده او حقى دارد يا حق داشتن خود بر عهده ديگرى را نفى كند، يا بگويد فلان چيزى كه در تصرف او است مال ديگرى است، يا مثلا فلان شخص فرزند يا برادر او است، يا اعتراف كند كه فلان جنايت را - كه قهرا موجب قصاص يا حد شرعى است - مرتكب شده است.
" مسأله 2809 " اقرار به هر لفظى كه صورت پذيرد - گرچه صريح نباشد و با اشاره رسا باشد - كفايت مىكند و نافذ است، ولى اگر لفظى را كه گفته ظاهر در اقرار نيست و احتمالات ديگر در آن راه دارد اقرار ثابت نمىشود.
" مسأله 2810 " اقرار كننده بايد بالغ و عاقل و داراى قصد و اختيار باشد، بنابراين اقرار كودك، ديوانه، مست، و يا كسى كه به وسيله هيپنوتيزم در خواب بدون قصد و اختيار اقرار كرده، و يا كسى كه در حال تهديد يا زير فشار جسمى يا روحى اقرار نموده اعتبار ندارد. ولى اقرار مريض در مرضى كه به مرگش منتهى مىشود اجمالا نافذ است، پس اگر مورد وثوق باشد همه آن صحيح است، و اگر نه نسبت به زائد بر ثلث مال نافذ نيست.
" مسأله 2811 " اقرار شخص سفيه نسبت به امور مالى اعتبار ندارد، بنابراين اگر سفيه اقرار نمايد مبلغى به ديگرى بدهكار است يا چيزى كه در دست او مىباشد مال ديگرى است، اقرار او نافذ نيست. ولى اقرار سفيه نسبت به امور غير مالى اعتبار دارد.
" مسأله 2812 " اقرار شخص ورشكسته اى كه توسط حاكم شرع از تصرف در اموالش منع شده حتى نسبت به امور مالى معتبر و نافذ است، خواه زمان بدهكار شدن خود را پيش از حكم به ورشكستگى ذكر كند يا بعد از آن. ولى اگر پس از حكم به ورشكستگى اقرار به بدهكارى نمايد، طلبكار جديد با ساير طلبكاران در اموال او شريك نمىشود.
" مسأله 2813 " اقرار شخص فقط عليه خودش معتبر است، پس اقرار او عليه