روز روزه كافى است، و اگر نذر كند نماز بخواند و مقدار و خصوصيات آن را معين نكند خواندن يك نماز دو ركعتى كفايت مىكند، و اگر نذر كند صدقه بدهد و جنس و مقدار آن را معين نكند بايد طورى باشد كه بگويند صدقه داده است. همچنين اگر نذر كند كارى را براى خدا بجا آورد انجام هر كار نيكى كفايت مىكند، مگر اين كه كار خاصى را در نظر گرفته باشد.
" مسأله 2833 " اگر نذر كند روز معينى را روزه بگيرد بايد همان روز را روزه بگيرد، و بنابر احتياط مستحب در آن روز بدون ضرورت مسافرت نكند، و چنانچه مسافرت كرد يا مريض شد يا آن روز مصادف با عيد فطر يا قربان شد و يا زن خون حيض يا نفاس ديد، در آن روز روزه نگيرد و بنابر احتياط واجب قضاى آن را بجا آورد.
" مسأله 2834 " اگر انسان از روى اختيار به نذر خود عمل نكند بايد كفاره بدهد ، و كفاره آن بنابر احتياط واجب آن است كه يك بنده را آزاد نمايد يا شصت فقير را غذا دهد و آنها را سير كند.
" مسأله 2835 " اگر نذر كند تا وقت معينى كارى را ترك كند، بعد از گذشتن آن وقت مىتواند آن كار را انجام دهد، و اگر پيش از گذشتن وقت از روى اختيار آن را انجام دهد بايد كفاره بدهد. ولى اگر پيش از وقت از روى فراموشى يا ناچارى و يا اشتباه انجام دهد دو صورت دارد:
الف - اگر مقصود نذر كننده اين باشد كه تا آن وقت معين هر دفعه اى از آن عمل را مستقلا بر خود حرام كند، چنانچه دوباره آن را بدون عذر انجام دهد بايد براى هر دفعه به مقدارى كه در مسأله " 2834 " گفته شد كفاره بدهد، ولى براى مرتبه اول كه از روى فراموشى يا ناچارى و يا اشتباه مرتكب شده كفاره لازم نيست.
ب - اگر مقصودش اين بوده كه صرف الوجود آن را بر خود حرام كند نه هر دفعه را جدا جدا، يا شك كند قصدش چگونه بوده، ديگر چيزى بر او نيست و از اين پس مىتواند آن عمل را انجام دهد.
" مسأله 2836 " كسى كه نذر كرده عملى را ترك كند و وقتى براى آن معين نكرده است، اگر از روى فراموشى يا ناچارى و يا اشتباه آن عمل را انجام دهد كفاره بر او واجب نيست، ولى چنانچه مقصود نذر كننده اين بوده كه هر دفعه اى از آن را مستقلا بر خود حرام كند، اگر بدون عذر آن را بجا آورد بايد براى هر دفعه كفاره بدهد.
" مسأله 2837 " اگر براى عملى كه نذر كرده وقتى معين نكرده است لازم نيست فورا انجام دهد، ولى بنابر احتياط زياد تأخير نيندازد.