مسائل حواله " مسأله 2331 " اگر شخصى طلبكار خود را حواله دهد كه طلب خود را از ديگرى بگيرد و طلبكار قبول نمايد، بعد از آن كه حواله درست شد كسى كه به او حواله شده بدهكار مىشود، و طلبكار نمىتواند طلبى را كه دارد از بدهكار اولى مطالبه نمايد.
" مسأله 2332 " در حواله صيغه خاصى وجود ندارد، و همين كه بدهكار و طلبكار و شخص سوم از حواله آگاه شوند و بپذيرند حواله صحيح است.
" مسأله 2333 " هر يك از حواله دهنده و حواله گيرنده و كسى كه به او حواله شده بايد عاقل، بالغ و داراى اختيار باشند و سفيه نباشند، همچنين نبايد توسط حاكم شرع از تصرف در اموال منع شده باشند. ولى اگر حواله دهنده از تصرف در اموال منع شده باشد ليكن سر كسى كه به حواله دهنده بدهكار نيست و از تصرف در اموالش منع نشده حواله دهد اشكال ندارد.
" مسأله 2334 " براى صحت حواله لازم نيست آنچه حواله داده مىشود " عين " باشد، بلكه اگر منفعت يا كارى كه مباشرت شخص بدهكار در آن شرط نيست - مانند انجام نماز يا روزه و يا دوختن لباس - حواله داده شود صحيح است.
" مسأله 2335 " اگر بر كسى كه بدهكار است حواله دهند احتياط واجب آن است كه حواله با رضايت و قبول او باشد، ولى حواله دادن بر كسى كه بدهكار نيست در صورتى صحيح است كه او قبول كند. همچنين اگر بخواهد به كسى كه جنسى بدهكار است جنس ديگر حواله دهد تا او قبول نكند حواله صحيح نيست.
" مسأله 2336 " موقعى كه انسان حواله مىدهد بايد بدهكار باشد، پس اگر بخواهد وام بگيرد تا هنگامى كه نگرفته و بدهكار نشده حواله صحيح نيست.
" مسأله 2337 " مقدار حواله و جنس آن بايد براى حواله دهنده و طلبكار معلوم باشد، پس اگر مبلغى پول و مقدارى جنس به كسى بدهكار باشد و به طلبكار بگويد: يكى