از بدان و شصت هزار از خوبان را عذاب مىكنم، عرض كرد: پروردگارا! بدان به جاى خود، خوبان را چرا؟! پس وحى فرمود: خوبان در برابر اهل معصيت مسامحه كردند و به خاطر غضب من غضب نكردند ".
" مسأله 1972 " " معروف " يعنى چيزى كه به حكم شرع يا عقل انجام آن واجب يا مستحب است، و " منكر " يعنى چيزى كه به حكم شرع يا عقل انجام آن قبيح و حرام يا مكروه است، و از اين نظر فرقى ميان امور فردى واجتماعى نيست. بنابراين امر به معروف و نهى از منكر يك وظيفه عمومى است و حكومتها وافراد مردم همه در برابر يكديگر مسئوليت دارند و بايد به اين وظيفه عمل نمايند.
" مسأله 1973 " امر به معروف و نهى از منكر با شرايطى كه بيان خواهد شد واجب و ترك آن معصيت است، و در مستحبات و مكروهات نيز امر و نهى مستحب مىباشد.
" مسأله 1974 " امر به معروف و نهى از منكر واجب كفايى مىباشد، بنابراين اگر بعضى از مكلفين به آن اقدام كنند و مقصود حاصل شود، از ديگران ساقط مىشود. و اگر اقامه معروف و جلوگيرى از منكر بر اجتماع جمعى از مكلفين متوقف باشد، واجب است اجتماع نمايند.
" مسأله 1975 " اگر امر و نهى بعضى افراد مؤثر واقع نشود و برخى ديگر احتمال دهند امر و نهى آنان اثر بخش است، بر آنها واجب مىشود.
" مسأله 1976 " هنگام وجوب امر به معروف و نهى از منكر با زبان، ياد آورى مسائل شرعى كفايت نمىكند، بلكه انسان بايد امر و نهى نمايد.
" مسأله 1977 " هدف امر به معروف برپايى واجب، و هدف نهى از منكر جلوگيرى از حرام است، بنابراين در امر به معروف و نهى از منكر قصد قربت معتبر نيست.
شرايط امر به معروف و نهى از منكر:
" مسأله 1978 " كسى كه مىخواهد امر به معروف و نهى از منكر كند بايد " معروف " را از " منكر " تشخيص دهد، پس كسى كه معروف و منكر را نمىشناسد، حق ندارد بلكه نمىتواند امر به معروف و نهى از منكر نمايد.
" مسأله 1979 " در واجب بودن امر به معروف و نهى از منكر سه شرط لازم است:
1 - احتمال دهد امر و نهى او اثر بخش باشد، پس اگر بداند اثر نمىكند واجب نيست.
2 - بداند يا مطمئن باشد كه گنهكار قصد ادامه يا تكرار گناه را دارد، پس اگر بداند يا