مسائل نذر و عهد " نذر " آن است كه انسان انجام كار نيكى را براى خدا بر خود واجب كند، و يا ترك كارى را كه انجام ندادن آن بهتر است براى خدا بر خود واجب نمايد.
" مسأله 2820 " نذر بر چند قسم است:
1 - نذرى كه براى شكر نعمت دنيوى يا اخروى باشد، مثلا بگويد: " از براى خداست بر من كه اگر مرا توفيق حج داد يا به من فرزندى عطا نمود فلان كار خير را انجام دهم "، يا براى شكر ترك گناه يا رفع بلا يا بيمارى و يا ساير مشكلات صورت بگيرد، مثلا بگويد: " از براى خداست بر من كه اگر از فلان گناه محفوظ ماندم يا بيمارم شفا يافت فلان عمل خير را انجام دهم ". به اين قسم نذر كه براى شكرگزارى انجام مىشود " نذر بر " گفته مىشود.
2 - نذرى كه براى زجر و باز داشتن خود از عمل حرام يا مكروه انجام مىدهد، مثلا مىگويد: " از براى خداست بر من كه اگر عمدا غيبت كردم يك روز روزه بگيرم ". اين قسم نذر را " نذر زجر " مىگويند.
3 - نذرى كه مطلق بوده و مشروط و معلق به چيزى نباشد، به عنوان مثال بگويد: " از براى خداست بر من كه فردا را روزه بگيرم ". و به اين قسم نذر " نذر تبرعى " مىگويند.
" مسأله 2821 " در نذر مجرد نيت و قصد كافى نيست و بايد صيغه خوانده شود، ولى خواندن به عربى لازم نيست. بنابراين اگر به فارسى يا هر لغت ديگر بگويد: " از براى خداست بر من كه اگر بيمارم بهبود يافت فلان كار را انجام دهم " نذر او صحيح است، وهنگامى كه بيمار بهبود يافت كارى را كه نذر كرده بر او واجب مىشود.
" مسأله 2822 " عبارت " براى خدا " به هر زبان كه باشد بايد در صيغه نذر گفته شود، و اگر در قلب آن را نيت كند كافى نيست و نذر واقع نمىشود.
" مسأله 2823 " نذر كننده بايد بالغ و عاقل باشد و به اختيار و قصد خود نذر كند،