9 - اماله كردن با چيزهاى روان:
" مسأله 1518 " اماله كردن با چيز روان گرچه از روى ناچارى و براى درمان باشد روزه را باطل مىكند، ولى استعمال شيافهايى كه براى درمان موضعى به كار مىرود اشكال ندارد، و بنابر احتياط واجب بايد از استعمال شيافهايى نظير شياف ترياك و شيافهايى كه اثر غذايى يا دارويى دارد خود دارى شود.
10 - قى كردن:
" مسأله 1519 " اگر روزه دار عمدا قى كند - گرچه از روى بيمارى و ناچارى باشد - روزه اش باطل مىشود، ولى اگر از روى اشتباه و يا بى اختيار قى كند اشكال ندارد.
" مسأله 1520 " اگر روزه دار بتواند از قى كردن خود دارى كند، چنانچه براى او ضرر و مشقت نداشته باشد بايد در روزه واجب معين خود دارى نمايد.
" مسأله 1521 " اگر روزه دار بداند خوراكى را كه قصد دارد در شب بخورد موجب مىشود در روز ناخواسته قى كند، چنانچه بخورد وقى كند بنابر احتياط واجب بايد آن روزه را قضا نمايد، بلكه در اين فرض هر چند قى نكند بنابر احتياط قضاى آن روزه را بگيرد.
" مسأله 1522 " اگر روزه دار بداند با آروغ زدن چيزى از گلو خارج مىشود - به طورى كه مىگويند قى كرده است - نبايد عمدا آروغ بزند، ولى اگر يقين نداشته باشد اشكال ندارد.
" مسأله 1523 " اگر آروغ بزند و بدون اختيار چيزى در گلو يا دهانش بيايد بايد آن را بيرون بريزد، ولى اگر بى اختيار فرو رود روزه اش صحيح است.
" مسأله 1524 " اگر از روى اشتباه چيزى را فرو برد و پيش از رسيدن به معده يادش بيايد كه روزه است، چنانچه به معده نرسيده باشد و بيرون آوردن آن ممكن باشد بايد آن را بيرون آورد و روزه او صحيح است.
احكام مبطلات روزه:
" مسأله 1525 " اگر روزه دار از روى عمد و اختيار يكى از كارهايى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد روزه اش باطل مىشود، و چنانچه از روى عمد نباشد روزه اش صحيح است. ولى جنب اگر بخوابد و به تفصيلى كه در مسأله " 1506 " گفته شد تا اذان صبح غسل نكند روزه او باطل است.