كار مباحى را ترك كند بايد انجام آن در نظر مردم بهتر از ترك آن نباشد، بلكه صحت قسم در كار مباحى كه انجام و ترك آن در نظر شرع و مردم مساوى است محل اشكال است.
و اگر كارى را كه براى انجام آن قسم خورده در وقت قسم انجام آن بهتر بوده ولى در وقت عمل شرعا ترك آن بهتر است، عمل به آن لازم نيست، همچنين است اگر كارى را كه براى ترك آن قسم خورده در وقت قسم ترك آن بهتر بوده ولى در وقت عمل انجام آن بهتر باشد.
3 - به يكى از اسامى خداوند متعال سوگند ياد كند، خواه نامى باشد كه به غير ذات مقدس او گفته نمىشود - مانند: " الله " و " خدا " - يا نامى كه به غير خدا هم گفته مىشود ولى به اندازه اى در باره خدا استعمال مىشود كه هر گاه آن نام برده شود ذات مقدس خدا در نظر مىآيد - مانند: " خالق " و " رازق " -، بلكه اگر به نامهايى قسم ياد كند كه بدون قرينه خدا در نظر نمىآيد ولى او قصد خدا را داشته باشد بنابر احتياط بايد به آن قسم عمل نمايد.
و در هر حال اگر به غير خدا - مانند: " پيامبر (ص) " يا " امام (ع ") يا " قرآن " يا " كعبه " يا " مسجد " يا " جان خود " و يا " جان ديگرى " - قسم خورده باشد، هر چند مخالفت آن، كار خوبى نيست ولى عمل بر طبق آن واجب نيست و كفاره ندارد.
4 - قسم را به زبان بياورد، بنابراين اگر بنويسد يا در قلبش آن را نيت كند صحيح نيست، ولى شخص لال مىتواند با اشاره سوگند ياد كند.
5 - عمل كردن به قسم براى او ممكن باشد، و اگر هنگامى كه قسم ياد مىكند ممكن باشد و بعد تا آخر وقتى كه براى قسم معين كرده عاجز شود يا مشقت شديد داشته باشد، از همان وقت كه چنين شده قسم او به هم مىخورد.
" مسأله 2853 " قسم خوردن فرزند با نهى پدر يا قسم زن با نهى شوهر صحيح نيست، بلكه اگر بدون اجازه و اطلاع آنان نيز قسم ياد كنند محل اشكال است، هر چند در اين صورت احوط عمل كردن به آن است، مگر اين كه پدر يا شوهر قسم آنان را به هم بزند و از عمل به آن نهى كند، يا عمل كردن زن به قسم مزاحم حقوق شوهر باشد.
" مسأله 2854 " كفاره مخالفت با قسم سير كردن يا پوشاندن ده فقير و يا آزاد كردن يك بنده است، و چنانچه توان انجام هيچ كدام را ندارد بايد سه روز روزه بگيرد.
" مسأله 2855 " اگر انسان از روى فراموشى يا ناچارى به قسم عمل نكند كفاره بر او واجب نيست، همچنين است اگر مجبورش كنند كه به قسم عمل ننمايد. وقسمى كه آدم وسواس مىخورد مثل اين كه مىگويد: " والله الان مشغول نماز مىشوم " و به واسطه وسواس مشغول نمىشود، اگر وسواس او طورى باشد كه بى اختيار به قسم عمل نكند كفاره ندارد.