8 - شك بين چهار ركعت و شش ركعت، يا چهار و بيشتر از شش ركعت پيش از تمام شدن سجده دوم، ولى اگر پس از سجده دوم چنين شكى پيش آيد بنابر احتياط واجب بنا را بر چهار گذاشته، نماز را تمام كند و پس از نماز دو سجده سهو بجا آورد و نماز را هم دوباره بخواند.
" مسأله 1029 " اگر يكى از شكهاى باطل كننده براى انسان پيش آيد بنابر احتياط واجب فورا نماز را به هم نزند، بلكه اول مقدارى فكر كند اگر شك پابرجا شود به هم زدن نماز مانعى ندارد.
قسم دوم - شكهايى كه نبايد به آنها اعتنا كرد:
در شش مورد نبايد به شك اعتنا كرد:
1 - شك در چيزى كه محل بجا آوردن آن گذشته است، مانند اين كه در ركوع شك كند حمد را خوانده است يا نه.
" مسأله 1030 " اگر در بين نماز شك كند كه يكى از كارهاى واجب آن را انجام داده يا نه - مثلا شك كند كه حمد را خوانده يا نه - چنانچه مشغول كارى كه بايد بعد از آن انجام دهد نشده بايد آنچه را كه در انجام آن شك كرده بجا آورد، و اگر مشغول كارى كه بايد بعد از آن انجام دهد شده به شك خود اعتنا نكند.
" مسأله 1031 " اگر در بين خواندن آيه اى شك كند كه آيه پيش از آن را خوانده يا نه، يا وقتى آخر آيه اى را مىخواند شك كند كه اول آن را خوانده يا نه، به شك خود اعتنا نكند.
" مسأله 1032 " اگر بعد از بلند شدن از ركوع يا سجود شك كند كه كارهاى واجب آن را - مانند ذكر يا آرام بودن بدن - انجام داده است يا نه، به شك خود اعتنا نكند.
" مسأله 1033 " اگر در حالى كه به سجده مىرود شك كند كه ركوع را بجا آورده يا نه، يا شك كند كه بعد از ركوع ايستاده يا نه، بنابر احتياط به شك خود اعتنا نكند، ولى نماز را نيز دوباره بخواند.
" مسأله 1034 " اگر در حال برخاستن شك كند كه سجده يا تشهد را بجا آورده يا نه، بايد برگردد و بجا آورد، و بنابر احتياط تشهد را به قصد قربت مطلقه بجا آورد.
" مسأله 1035 " كسى كه نشسته يا خوابيده نماز مىخواند اگر موقعى كه حمد يا تسبيحات را مىخواند شك كند كه سجده يا تشهد را بجا آورده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند، و چنانچه پيش از آن كه مشغول حمد يا تسبيحات شود شك كند كه سجده يا تشهد را