مسجد براى غير دفن مردگان وقف شده جايز نيست. همچنين دفن ميت در قبر ميت ديگر چنانچه موجب نبش قبر شود حرام است، مگر اين كه قبر اول كهنه شده و ميت آن از بين رفته باشد.
" مسأله 664 " چيزى كه از ميت جدا مىشود - اگر چه مو و ناخن يا دندانش باشد - چنانچه موجب نبش قبر نباشد بايد با او دفن شود، و بنابر احتياط در كفن او بگذارند، ولى اگر موجب نبش قبر شود احتياط آن است كه جدا دفن شود. و نيز ناخن و دندانى كه در حال زندگى از انسان جدا مىشود مستحب است دفن شود.
" مسأله 665 " اگر بچه در رحم مادر بميرد بايد به آسانترين راه او را بيرون آورند، و چنانچه ناچار شوند او را قطعه قطعه كنند اشكال ندارد، و در صورتى كه شوهرش اهل فن باشد بايد او بچه را بيرون آورد، و اگر نه زنى كه اهل فن باشد، و اگر آن هم ممكن نشود مرد محرمى كه اهل فن باشد، و در غير اين صورت مرد نامحرمى كه اهل فن باشد بچه را بيرون آورد، و در صورتى كه آن هم ممكن نشود، كسى كه اهل فن نباشد مىتواند بچه را بيرون آورد.
" مسأله 666 " هر گاه مادر بميرد و بچه در رحم او زنده باشد - گرچه اميد به زنده ماندن طفل نداشته باشند - بايد به وسيله كسانى كه در مسأله پيش گفته شد از هر طرفى كه بچه سالم بيرون مىآيد او را بيرون آورند و شكم مادر را بدوزند، ولى اگر بين پهلوى چپ و راست در سالم بودن بچه فرقى نباشد، احتياط واجب آن است كه او را از پهلوى چپ بيرون آورند.
مستحبات دفن:
" مسأله 667 " رعايت موارد زير هنگام دفن ميت مستحب است:
1 - به قصد رجاء و اميد ثواب قبر را به اندازه قد انسان متوسط گود كنند.
2 - ميت را در نزديكترين قبرستان دفن نمايند، مگر آن كه قبرستان دور تر به دلايلى - مانند مدفون بودن افراد صالح در آن يا رفت و آمد بيشتر مردم براى فاتحه خوانى - بر قبرستان نزديكتر فضيلت داشته باشد.
3 - جنازه را در چند مترى قبر روى زمين گذارده تا سه بار كم كم نزديك قبر ببرند، و در هر مرتبه زمين بگذارند و بردارند و در نوبت چهارم وارد قبر كنند. و اگر ميت مرد است، بار سوم طورى او را زمين بگذارند كه سر او در طرف پايين قبر قرار گيرد و بار چهارم او را از طرف سر وارد قبر نمايند، و اگر ميت زن است، در مرتبه سوم به طرف قبله قبر بگذارند