مسائل ضمانت الف - ضمانت عقدى:
" ضمانت عقدى " ضمانتى است كه با عقد و قرارداد خاصى حاصل مىشود، به اين صورت كه شخص ثالثى پرداخت بدهى فرد معينى را در روز معين به عهده بگيرد.
به كسى كه عهده دار پرداخت بدهى بدهكار شده " ضامن " مىگويند.
" مسأله 2347 " در ضمانت عقدى صيغه خاصى شرط نيست، و همين كه ضامن مقصود خود را بفهماند و طلبكار بپذيرد كافى است، و راضى بودن بدهكار شرط نيست.
" مسأله 2348 " در ضامن و طلبكار " عقل "، " بلوغ "، " اختيار " و " سفيه نبودن " شرط است، همچنين طلبكار نبايد به واسطه ورشكستگى توسط حاكم شرع از تصرف در اموالش منع شده باشد. ولى اين شرطها در بدهكار نيست، پس اگر كسى ضامن شود كه بدهى بچه يا ديوانه و يا سفيه را بپردازد و طلبكار هم قبول كند ضمانت او صحيح است.
" مسأله 2349 " ضمانت بايد بدون قيد و شرط باشد، پس اگر اصل ضمانت معلق بر شرطى شود صحت ضمانت محل اشكال است. همچنين اگر اصل ضمانت بدون شرط باشد ولى پرداختن بدهى را مشروط به نپرداختن بدهكار نمايد - مثلا بگويد اگر بدهكار قرض تو را نداد من مىدهم - ثبوت ضمانت محل اشكال است.
" مسأله 2350 " كسى كه انسان قصد ضمانت او را دارد بايد پيش از قرارداد ضمانت بدهكار باشد، پس كسى كه مىخواهد وام بگيرد تا هنگامى كه وام نگرفته و بدهكار نشده صحت ضمانت از او محل اشكال است.
" مسأله 2351 " در صورتى ضمانت ثابت مىشود كه طلبكار و بدهكار و جنس بدهى معين باشند، پس اگر چند طلبكار يا چند بدهكار و يا چند بدهى وجود داشته باشد، بايد شخص طلبكار و بدهكار و بدهى معين شود.
" مسأله 2352 " اگر طلبكار طلب خود را به ضامن ببخشد ضامن نمىتواند از بدهكار