واجب است وصيت نمايد، و اگر قضاى نماز و روزه او بر پسر بزرگتر يا ساير ورثه اش - به تفصيلى كه در مسأله " 1229 " گفته شد - واجب باشد بايد به او اطلاع دهد يا وصيت نمايد كه براى او بجا آورند.
د - اگر از ديگران طلبكار است يا نزد ديگران امانتى دارد يا اموالى را در جايى پنهان كرده، چنانچه وارثان نمىدانند و با نگفتن حق آنان ضايع مىشود واجب است اطلاع دهد، و در صورتى كه احتمال دهد حق فرزندان صغيرش از بين مىرود يا خود آنان ضايع مىشوند، بايد براى آنان قيم و سرپرست امينى معين نمايد.
شرايط وصيت كننده و وصيت:
" مسأله 2989 " وصيت كننده بايد عاقل و بالغ باشد و از روى اختيار وصيت كند، پس وصيت از روى اكراه صحيح نيست. و كودك ده ساله اى كه خوب و بد را تشخيص مىدهد اگر براى خويشان خود يا براى كار خوبى - مثل ساختن مسجد و مدرسه - وصيت كند، نسبت به يك سوم از مالش صحيح مىباشد، ولى صحت وصيت سفيه نسبت به يك سوم مال خود براى خويشان يا كارهاى خير محل اشكال است. و وصيت شخص ورشكسته اى كه توسط حاكم شرع از تصرف در اموالش منع شده نسبت به مالش بى اثر است، مگر اين كه طلبكاران از حق خود بگذرند.
" مسأله 2990 " در وصيت صراحت در لفظ شرط نيست، پس اگر با كنايه و اشاره مقصود خود را بفهماند وصيت صحيح است.
" مسأله 2991 " اگر نوشته اى با امضا يا مهر ميت يافت شود، چنانچه مقصود او را بفهماند و معلوم باشد كه براى وصيت كردن نوشته بايد طبق آن عمل شود.
" مسأله 2992 " كسى كه از روى عمد دست به خودكشى زده و به گونه اى صدمه ديده كه يقين يا گمان به مردن او پيدا مىشود، اگر بعد از اين عمل وصيت كند كه مقدارى از مال او را به مصرفى برسانند وصيت او صحيح نيست، ولى اگر قبل از اين عمل وصيت كرده باشد صحيح است.
" مسأله 2993 " اگر انسان وصيت كند كه چيزى را به شخصى بدهند، بنابر احتياط واجب در صورتى آن فرد آن چيز را مالك مىشود كه آن را پس از مرگ وصيت كننده قبول كند، و كافى بودن قبول در زمان حيات وصيت كننده محل اشكال است.
" مسأله 2994 " اگر وصيت كند چيزى به كسى بدهند و آن فرد پيش از آن كه قبول يا رد نمايد بميرد، تا وقتى ورثه او وصيت را رد نكرده اند مىتوانند آن چيز را قبول نمايند. ولى