و هم چنين موش و خزندگانى مانند مار و سوسمار كه در داخل زمين زندگى مىكنند - اگر خون جهنده داشته باشند - در صورتى كه به خودى خود بميرند نجس مىباشند، بلكه اگر سر آنها را هم ببرند يا آنها را شكار كنند پاك شدن بدنشان محل اشكال است.
" مسأله 2925 " حيوان حلال گوشتى كه مانند ماهى خون جهنده ندارد اگر به خودى خود بميرد پاك است، ولى گوشت آن حلال نيست.
" مسأله 2926 " اگر از شكم حيوان زنده بچه مرده اى بيرون آيد يا آن را بيرون آورند، خوردن گوشت آن بچه حرام است.
" مسأله 2927 " اگر حيوانى را شكار كنند يا سر ببرند و بچه زنده اى از شكمش بيرون آيد، چنانچه آن بچه را به دستورى كه در شرع معين شده سر ببرند حلال است، و اگر نه حرام مىباشد.
" مسأله 2928 " اگر حيوانى را شكار كنند يا سر ببرند و بچه مرده اى از شكمش بيرون آورند، چنانچه خلقت آن بچه كامل باشد و مو يا پشم در بدنش روييده و در اثر كشتن مادرش مرده باشد پاك و حلال است، ولى اگر پيش از كشتن مادرش مرده باشد نجس و حرام است.
دستور سر بريدن حيوان (ذبح):
" مسأله 2929 " دستور سر بريدن حيوان آن است كه چهار رگ بزرگ گردن آن را - يعنى: " ناى (راه نفس) "، " مرى (راه غذا) " و دو شاهرگ حيوان - از زير برآمدگى گلو به طور كامل و پيوسته ببرند و جدا نمايند، و اگر آنها را بشكافند ولى جدا نكنند بنابر احتياط واجب كافى نيست.
" مسأله 2930 " اگر بعضى از چهار رگ را ببرند و صبر كنند تا حيوان بميرد و بعد بقيه را ببرند فايده ندارد، بلكه اگر به اين مقدار هم صبر نكنند ولى به طور معمول و به گونه اى كه عمل واحد حساب شود چهار رگ را پشت سر هم نبرند - اگر چه پيش از جان دادن حيوان بقيه رگها را ببرند - محل اشكال است.
" مسأله 2931 " بايد چهار رگ حيوان را به نحو متعارف از رو ببرند، پس اگر سر آن را از پشت ببرند - هر چند چهار رگ آن بريده شود - كفايت نمىكند. همچنين است بنابر احتياط اگر كارد را در گلوى حيوان فرو برند و به طرف بالا بكشند تا چهار رگ آن بريده شود.
" مسأله 2932 " اگر ذبح كننده اشتباه كند و سر حيوان را از بالاى برآمدگى گلو ببرد