كرده اجتناب شود، و با بدن و لباس آلوده به آن نماز هم نخواند.
" مسأله 95 " اگر جنب از حرام به جاى غسل تيمم نمايد و پس از آن عرق كند، بنابر احتياط واجب بايد از عرق خود پرهيز نمايد و با آن نماز هم نخواند.
12 - عرق حيوان نجاستخوار:
" مسأله 96 " بنابر احتياط واجب بايد از عرق شتر نجاستخوار، بلكه هر حيوان ديگرى كه به خوردن مدفوع انسان عادت كرده - به طورى كه عمده خوراك آن مدفوع انسان باشد - پرهيز شود.
" مسأله 97 " گوشت و تخم حيوان نجاستخوار نجس نيست، ولى خوردن آن حرام مىباشد.
راه ثابت شدن نجاست:
" مسأله 98 " نجاست هر چيز از سه راه ثابت مىشود:
الف - خود انسان يقين كند كه چيزى نجس شده، پس اگر گمان به نجس شدن چيزى پيدا شود پرهيز از آن لازم نيست.
ب - كسى كه چيزى در اختيار او است و متهم به دروغگويى نيست بگويد آن چيز نجس شده است.
ج - دو مرد عادل بگويند چيزى نجس شده است، و اگر يك مرد عادل هم بگويد چيزى نجس است بنابر احتياط واجب بايد از آن چيز اجتناب كرد.
" مسأله 99 " نوجوان نا بالغى كه فرا رسيدن تكليف او نزديك است اگر بگويد چيزى كه در اختيار او است نجس مىباشد، بنابر احتياط واجب بايد از آن پرهيز نمود، و اگر بگويد چيزى را آب كشيده، در صورت وثوق و اطمينان حرف او پذيرفته است.
" مسأله 100 " اگر به واسطه ندانستن مسأله نجس يا پاك بودن چيزى را نداند بايد مسأله را بپرسد، ولى اگر با اين كه مسأله را مىداند شك كند چيزى پاك است يا نه و سابقه آن را هم نداند - مثلا شك كند آن چيز خون است يا نه، يا شك كند كه خون پشه است يا خون انسان، يا شك كند چيزى با عين نجاست تماس پيدا كرده يا نه - آن چيز پاك مىباشد.
" مسأله 101 " چيز نجسى كه انسان شك دارد پاك شده يا نه نجس است، و اگر در چيز پاكى شك پيدا شود كه نجس شده يا نه پاك مىباشد، و اگر هم بتواند نجس يا پاك بودن آن را بفهمد، لازم نيست جستجو كند.