" مسأله 744 " اگر لباس را خودش آب بكشد و يقين كند كه پاك شده و با آن نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد پاك نشده است، نمازش صحيح است.
" مسأله 745 " اگر خونى در بدن يا لباس خود ببيند و يقين كند كه از خونهاى نجس نيست - مثلا يقين كند كه خون پشه است - چنانچه بعد از نماز بفهمد از خونهايى بوده كه نمىشود با آن نماز خواند، بنابر احتياط نماز را دوباره بخواند، و اگر وقت گذشته قضا نمايد.
" مسأله 746 " هر گاه يقين كند خونى كه در بدن يا لباس او است خون نجسى است كه نماز با آن صحيح مىباشد - مثلا يقين كند كه خون زخم يا دمل است - چنانچه بعد از نماز بفهمد خونى بوده كه نماز با آن باطل است، بنابر احتياط نماز را دوباره بخواند، و اگر وقت گذشته قضا نمايد.
" مسأله 747 " اگر نجس بودن چيزى را فراموش كند و در حال فراموشى بدن يا لباسش با رطوبت به آن برسد و در حال فراموشى نماز بخواند و بعد از نماز يادش بيايد، نماز او صحيح است، ولى اگر بدنش با رطوبت به چيزى كه نجس بودن آن را فراموش كرده برسد و بدون اين كه خود را آب بكشد غسل كند و نماز بخواند، غسل و نمازش باطل است. و نيز اگر جايى از اعضاى وضو با رطوبت به چيزى كه نجس بودن آن را فراموش كرده برسد و پيش از آن كه آنجا را آب بكشد وضو بگيرد و نماز بخواند، وضو و نمازش باطل مىباشد.
" مسأله 748 " كسى كه يك لباس دارد اگر بدن و لباس او هر دو نجس شود و به اندازه آب كشيدن يكى از آنها آب داشته باشد، چنانچه به واسطه سرما يا مانند آن نتواند لباس را بيرون آورد بايد بدنش را آب بكشد و در لباس نجس نماز بخواند. و اگر مىتواند لباسش را بيرون آورد، پس در صورتى كه وقت نماز وسعت دارد بنابر احتياط دو نماز بخواند: يكى در لباس نجس و يكى بدون لباس، و اگر وقت تنگ است با همان لباس نجس نماز بخواند و احتياطا قضاى آن را هم بجا آورد.
شرط دوم - لباس نمازگزار بنابر احتياط واجب بايد مباح باشد، بنابراين كسى كه مىداند پوشيدن لباس غصبى حرام است چنانچه از روى عمد با لباس غصبى يا لباسى كه نخ يا دكمه و يا چيز ديگر آن غصبى است نماز بخواند، بنابر احتياط واجب بايد نمازش را دوباره بجا آورد.
" مسأله 749 " نماز كسى كه غصبى بودن لباس را نمىدانسته يا فراموش كرده و يا مثلا