عامل را به مقدارى كه كار او در نظر مردم ارزش دارد بپردازد، مگر اين كه ظاهر كلام او اين باشد كه مبلغ كمترى را در نظر گرفته است.
" مسأله 2237 " اگر جاعل مبلغ تعيين شده را براى انجام تمام مراحل كار تعيين كرده باشد و عامل كار را ناتمام رها كند چيزى طلبكار نيست، همچنين است موردى كه اگر كار تمام نشود براى جاعل فايده اى نداشته باشد. ولى اگر مقصود جاعل آن بوده كه براى هر اندازه از كار مبلغى بپردازد، بايد پس از رها كردن عامل دستمزد را به نسبت كار بپردازد، هر چند احتياط در مصالحه كردن است.
" مسأله 2238 " اگر عامل پيش از قرارداد كار را انجام داده باشد يا بعد از قرارداد به قصد مجانى كار را انجام دهد حقى نسبت به مزد ندارد.
" مسأله 2239 " پيش از آن كه عامل شروع به كار كند دو طرف مىتوانند جعاله را به هم بزنند.
" مسأله 2240 " اگر پس از آن كه عامل مشغول عمل شده جاعل بخواهد جعاله را به هم زند بايد مزد عامل را تا آن اندازه كه كار كرده بپردازد، ولى عامل هنگامى مىتواند عمل را رها كند كه از اين بابت زيانى به جاعل نرسد، و اگر زيانى به جاعل برسد علاوه بر اين كه حقى بر جاعل ندارد ضامن زيان وارده نيز مىباشد.
" مسأله 2241 " در هر موردى كه جعاله در اثر جهالت يا نبودن ساير شرايط باطل شود شخص عامل مستحق اجره المثل - يعنى اجرتى كه معمولا براى مثل كار او مىدهند - مىباشد، و اگر اجرت قرارداد شده با اجره المثل تفاوت دارد نسبت به مقدار زائد مصالحه نمايند. ولى اگر قصد مجانى كرده چيزى طلبكار نيست.
" مسأله 2242 " ظاهرا مژدگانى و جوايزى كه معمولا به طور مطلق براى پيدا كردن اشياى گمشده تعيين مىكنند از قبيل جعاله است.