نمازهاى واجب ديگر - مثل نماز آيات - ترتيب شرط نيست.
" مسأله 1218 " اگر بخواهد قضاى يك نماز يوميه و يك نماز غير يوميه را بخواند لازم نيست آنها را به ترتيب بجا آورد.
" مسأله 1219 " اگر كسى نداند نمازهايى كه از او قضا شده كدام يك جلوتر بوده بنابر احتياط مستحب به گونه اى بخواند كه ترتيب حاصل شود، و اگر مىداند كدام يك جلوتر قضا شده، پس آنچه در اداى آنها ترتيب شرط بوده - مثل نماز ظهر و عصر يك روز - بايد به ترتيب خوانده شود، و در غير اين صورت نيز بنابر احتياط واجب به ترتيب قضا نمايد.
" مسأله 1220 " كسى كه چند نماز - مثلا چند نماز صبح يا چند نماز ظهر يا هر دو - از او قضا شده و شماره آنها را نمىداند، بنابر احتياط بايد به اندازه اى بخواند كه گمان پيدا كند قضاى همه نمازها را خوانده است و چيزى بر عهده او نمىباشد، ولى اگر مقدار نمازها را مىدانسته و فراموش كرده بنابر احتياط به قدرى بخواند كه يقين كند چيزى به عهده او نمانده است.
" مسأله 1221 " كسى كه يك نماز چهار ركعتى از او قضا شده و نمى داند ظهر بوده يا عصر و يا عشا، اگر تنها يك نماز چهار ركعتى به نيت نمازى كه نخوانده است بجا آورد كافى است، و در بلند يا آهسته خواندن حمد و سوره هم اختيار با خود او است. همچنين كسى كه مىداند يكى از نمازهاى واجب يوميه را نخوانده و نمى داند كدام است، كافى است يك نماز صبح و يك نماز مغرب و يك نماز چهار ركعتى به قصد نمازى كه نخوانده (قصد ما فى الذمه) بجا آورد.
" مسأله 1222 " كسى كه نماز قضا از همين روز يا روزهاى پيش دارد، پس اگر يك نماز باشد و وقت وسعت دارد بنابر احتياط اول آن نماز قضا را بجا آورد، و اگر بيشتر از يك نماز باشد لازم نيست نمازهاى قضا را اول بخواند، هر چند بهتر است.
" مسأله 1223 " نمازگزار مىتواند نيت خود را از نماز قضاى لاحق - مثل نماز عصر - به نماز قضاى سابق - مثل نماز ظهر - برگرداند، ولى عدول از نماز قضاى سابق به لاحق - مثلا از نماز قضاى ظهر به عصر - محل اشكال است.
" مسأله 1224 " كسى كه نماز قضا به عهده او است و نمى تواند نمازهاى خود را به طور كامل و با رعايت همه شرايط آن بخواند، بايد انجام نماز قضا را تا بر طرف شدن عذر خود تأخير اندازد. ولى كسى كه مىداند عذرش تا آخر عمر بر طرف نمىشود و مىترسد ناگهان مرگ او برسد، مىتواند در حال عذر نماز قضاهاى خود را بجا آورد، و اگر بعدا عذر او بر طرف شد بنابر احتياط آنها را اعاده نمايد.