(مسأله 1209 ") كسى كه يقين داشته براى نماز وقت دارد و نيت ادا نموده و بعد فهميده وقت نداشته، چنانچه يك ركعت از نماز او در وقت واقع شده باشد نمازش صحيح است و قضا ندارد، ولى اگر همه نماز در خارج وقت واقع شده بنابر احتياط قضاى آن را بجا آورد.
" مسأله 1210 " نمازهاى يوميه اى را كه زن در حال حيض يا نفاس نخوانده قضا ندارد، همچنين نمازهاى واجبى كه از انسان در حال كفر يا جنون يا بيهوشى كه به اختيار خود او نبوده ترك شده - در صورتى كه كفر يا جنون يا بيهوشى در همه وقت نماز بوده است - قضا ندارد، ولى اگر در وقت نماز، مسلمان يا عاقل شود يا به هوش آيد و يا پاك گردد بايد نماز خود را بجا آورد، هر چند تنها به مقدار يك ركعت از وقت باقى مانده باشد.
" مسأله 1211 " اگر اول وقت به مقدار خواندن نماز به حسب تكليف فعلى خود وقت داشته باشد و نماز را بجا نياورد و سپس يكى از عذرهايى كه گفته شد براى او پيش آيد، بايد قضاى آن نماز را بجا آورد.
" مسأله 1212 " اگر بعد از وقت نماز بفهمد نمازى را كه خوانده باطل بوده بايد قضاى آن را بجا آورد، هر چند باطل بودن نماز به واسطه ندانستن مسأله باشد، در صورتى كه در دانستن مسأله كوتاهى كرده باشد.
" مسأله 1213 " كسى كه وظيفه اش خواندن نماز جمعه بوده، اگر به هر دليل آن را بجا نياورد تا وقت آن بگذرد بايد نماز ظهر را بخواند، و اگر نماز ظهر را هم نخواند بايد قضاى ظهر را بجا آورد.
" مسأله 1214 " اگر انسان احتمال دهد كه نماز قضايى دارد يا نمازهايى را كه خوانده صحيح نبوده، مستحب است احتياطا قضاى آنها را بجا آورد.
" مسأله 1215 " كسى كه نماز قضا دارد بايد در خواندن آن كوتاهى نكند، ولى در صورتى كه اطمينان داشته باشد در آينده بتواند آن را انجام دهد لازم نيست فورا آن را بجا آورد.
" مسأله 1216 " كسى كه نماز قضا دارد مىتواند نماز مستحبى يا نماز قضاى ديگران را بخواند.
" مسأله 1217 " در هر يك از نمازهاى يوميه كه ترتيب در آن شرط بوده در قضاى آن هم ترتيب شرط است، مثلا اگر نماز ظهر و عصر او قضا شده بايد اول قضاى ظهر و سپس قضاى عصر را بخواند، و اگر در يك روز نماز عصر و در روز بعد نماز ظهر او قضا شده، بنابر احتياط اول نماز عصر و سپس نماز ظهر روز بعد را قضا كند. ولى در قضاى