و حق ندارد براى عمل كردن به آن اجرتى از مال ميت بردارد، و اگر براى او اجرتى معين كرده يا وصى آن را مجانى قبول نكرده باشد، اجرت آن را طلبكار است.
2 - اگر مورد وصيت انجام عبادات - نظير حج و نماز و روزه - براى ميت باشد، چنانچه وصى در زمان حيات ميت انجام آن را به طور مجانى قبول كرده باشد بايد به همان نحو عمل كند، و اگر انجام آن را با اجرت قبول كرده باشد يكى از دو حالت را دارد:
الف - وصيت كننده اجرت انجام آنها را معين كرده باشد، كه در اين صورت در حكم اجاره است و وصى بايد طبق مفاد وصيت عمل نمايد و اجرت معين را از مال ميت بردارد.
ب - وصيت كننده اجرت آن را به طور نامعين قرار داده باشد، كه در اين صورت در حكم اجاره باطل بوده و بعيد نيست وصى بتواند اجرت معمولى كار خود را از مال ميت بردارد.
3 - اگر وصيت به شكل جعاله باشد - به عنوان مثال وصيت كننده گفته باشد: " هر كس پس از مرگ من از طرف من حج بجا آورد فلان مبلغ از دارايى من مال او باشد " - وصى به همان اندازه كه مقرر شده مستحق اجرت مىباشد.
" مسأله 3019 " اگر كسى بگويد: " من وصى ميتم كه مال او را به مصرفى برسانم " يا بگويد: " ميت مرا قيم بچه هاى خود قرار داده است " در صورتى بايد حرف او را قبول كرد كه از گفته او اطمينان حاصل شود يا دو مرد عادل گفته او را تصديق نمايند.
" مسأله 3020 " اگر وصى بعضى از مصارف وصيت را فراموش كند بايد آن مقدار را به مصرف خيرات و كارهاى نيك برساند.