" مسأله 1133 " كسى كه سفر او معصيت است اگر در بين راه از قصد معصيت برگردد، چنانچه باقيمانده راه هشت فرسخ باشد يا چهار فرسخ باشد و بخواهد برود و قبل از ده روز برگردد بايد نماز را شكسته بخواند.
" مسأله 1134 " كسى كه براى معصيت سفر نكرده، اگر در بين راه قصد كند كه بقيه راه را براى معصيت برود بايد نماز را تمام بخواند، ولى نمازهايى را كه شكسته خوانده در صورتى كه مقدار مسافت طى شده هشت فرسخ بوده صحيح است، و اگر هشت فرسخ نبوده بنابر احتياط واجب اعاده نمايد.
شرط ششم - آن كه از صحرا نشينانى نباشد كه در بيابان گردش مىكنند و هر جا آب و خوراك پيدا كنند مىمانند و پس از چندى به جاى ديگر مىروند، پس اين گونه صحرا نشينان در اين مسافرتها بايد نماز را تمام بخوانند و روزه ها را هم بگيرند.
" مسأله 1135 " اگر يكى از صحرا نشينان صرفا براى پيدا كردن منزل و چراگاه حيواناتشان سفر كند و سفر او هشت فرسخ باشد، احتياط واجب آن است كه نمازش را هم شكسته و هم تمام بخواند.
" مسأله 1136 " اگر صحرانشين صرفا براى زيارت، حج، تجارت يا مانند آن سفر كند بايد نماز را شكسته بخواند.
شرط هفتم - آن كه شغل او مسافرت نباشد، بنابراين راننده، كشتيبان، شتردار، چوبدار و مانند آنها در غير سفر اول بايد نماز را تمام بخوانند، ولى در سفر اول - اگر چه طول بكشد - نمازشان شكسته است، مگر اين كه سفر بسيار طولانى باشد و به حدى برسد كه عرفا بگويند سفر شغل آنان شده يا پس از رسيدن به مقصد بدون بازگشت به وطن به جاهاى ديگر مسافرت نمايند، كه در اين صورت نمازشان تمام است.
" مسأله 1137 " كسى كه شغلش مسافرت است چنانچه براى كارى ديگر مانند:
زيارت يا حج سفر كند بايد نماز را شكسته بخواند، ولى به عنوان مثال اگر راننده اى اتومبيل خود را براى زيارت كرايه دهد و خودش هم همراه باشد بايد نماز را تمام بخواند.
" مسأله 1138 " حمله دار (مدير كاروان حج) چنانچه شغلش مسافرت باشد بايد نماز خود را هنگام حمله دارى تمام بخواند، ولى اگر شغلش مسافرت نيست نمازش شكسته است، مگر اين كه حمله دارى او در تمام سال يا بيشتر آن طول بكشد كه در اين صورت نمازش تمام است.
" مسأله 1139 " بازرگانان و پيشه وران سيار، فرماندهان نيروهاى نظامى و انتظامى يا معلمانى كه محل كارشان ثابت نيست، مأموران گشت مانند سيمبانان و راهبانان،