كه فطره را در معصيت صرف مىكند و نيز بنابر احتياط واجب به شرابخوار و كسى كه آشكارا گناه كبيره مرتكب مىشود نبايد فطره بدهند.
" مسأله 1909 " اگر طفل شيعه اى فقير باشد و ولى داشته باشد بنابر احتياط واجب فطره را به ولى او بدهد، و اگر ولى نداشته باشد با اجازه حاكم شرع فطره را ملك او گرداند و سپس براى او قبول نمايد و به مصرف او برساند.
" مسأله 1910 " بنابر احتياط واجب به يك فقير بيشتر از مخارج ساليانه اش و نيز كمتر از يك صاع - كه تقريبا سه كيلوگرم است - فطره ندهند. همچنين بنابر احتياط فطره يك نفر را دو نيم نكنند، مثلا به يك فقير چهار كيلو و نيم ندهند، بلكه يا سه كيلو و يا شش كيلو بپردازند.
" مسأله 1911 " اگر كسى بگويد فقيرم نمىتوان به او فطره داد، مگر اين كه از ظاهر حال او گمان پيدا شود كه فقير است يا انسان بداند كه قبلا فقير بوده است.
" مسأله 1912 " اگر انسان به خيال اين كه كسى فقير است به او فطره دهد و بعد بفهمد فقير نبوده، دو صورت دارد:
الف - اگر مالى كه به او داده است از بين نرفته باشد، بايد پس بگيرد و به مستحق بپردازد، و اگر نتواند بگيرد بايد از مال خودش فطره را بدهد.
ب - اگر آن مال از بين رفته باشد، در صورتى كه گيرنده فطره خود را مستحق نمىدانسته و يقين داشته يا احتمال مىداده آنچه را گرفته فطره است بايد عوض آن را بدهد، و اگر نه او ضامن نيست و پرداخت كننده بايد دوباره فطره را بدهد.
" مسأله 1913 " كسى كه سيد نيست نمىتواند به سيد فطره بدهد، حتى اگر سيدى نان خور او باشد نمىتواند فطره او را به سيد ديگر بپردازد. ولى سيد مىتواند فطره خود و هر سيدى را كه نان خور او مىباشد به سيد و يا غير سيد بپردازد، ولى اگر نان خور سيد غير سيد باشد بنابر احتياط فطره او را به سيد ندهد.
" مسأله 1914 " مستحب است در پرداخت زكات فطره ابتدا خويشان فقير و بعد همسايگان فقير خود را بر ديگران مقدم بدارد، همچنين مستحب است اهل علم فقير را بر غير اهل علم مقدم بدارد. ولى اگر ديگران از جهتى برترى داشته باشند مستحب است آنان را در اولويت قرار دهد.