باشد، و نيز حق دارد نظرات علمى واجتماعى خود را - به شكلى كه با حيثيت و حقوق ديگران مزاحمتى نداشته باشد - آزادانه بيان دارد.
هر انسانى حق دارد از ثمره دستاوردهاى علمى، ادبى، هنرى و يا صنعتى خود سود ببرد، به شرط آن كه مغاير با احكام شريعت يا مضر به حقوق فرد و يا جامعه نباشد و موجب فساد اخلاق در جامعه نشود. و تشخيص مصاديق آن با حكومت صالح است.
هر انسانى حق دارد كه در يك محيط پاك از مفاسد و بيماريهاى اخلاقى - به گونه اى كه در آن بتواند خود و خانواده اش را از لحاظ معنوى رشد دهد - زندگى كند، و جامعه و دولت نيز موظفند زمينه بهره بردارى از اين حق را براى همگان فراهم نمايند.
هر انسانى حق دارد در زندگى خصوصى خود آزاد و مستقل باشد، و جاسوسى يا نظارت بر كارهاى شخصى و خصوصى و نيز مخدوش نمودن حيثيت او جايز نيست، و بايد در مقابل هرگونه دخالت نامشروع كه موجب سلب حقوق وى مىشود از او حمايت گردد، و اگر ضررى بر مال يا حيثيت او وارد شده جبران شود.
داشتن شغل مناسب و مشروع حق هر انسان است، و همه در انتخاب شغل خود آزادند، دولت و مسئولان جامعه نيز موظفند زمينه اشتغال كسانى را كه قادر به كار هستند فراهم كنند.
هر فرد مسلمان نسبت به اصلاح و اداره امور عمومى جامعه اسلامى حق اظهار نظر و دخالت مستقيم يا غير مستقيم را دارد، و هيچ فردى را نمىتوان از داشتن اين حق محروم كرد.
بازداشت يا محدود ساختن آزادى افراد يا تبعيد و يا مجازات آنان جايز نيست، مگر با اجازه و حكم دادگاه صالحى كه مطابق با موازين شرع و قانون تشكيل شده باشد. و بدون آن هيچ ارگان و يا شخصى حق ندارد نسبت به امور ذكر شده اقدام نمايد.
هر فرد زندانى - محكوم باشد يا متهم - نبايد از حقوق اوليه خود محروم شود، و جايز نيست مورد شكنجه روحى و يا بدنى قرار گيرد يا به گونه اى حقارت آميز و منافى حيثيت انسانى با او رفتار شود، و اگر در اين شرايط اقرار و اعترافى از او گرفته شود ارزشى ندارد. همچنين نبايد از حق ملاقات با خانواده و بستگان و نيز از امكانات علمى و بهداشتى محروم بماند. و در صورت تعدى به يكى از حقوق ذكر شده، شخص زندانى حق دارد به دادگاه صالحى كه مورد رضايت طرفين باشد شكايت نمايد.