فرزند هر دو مىباشد، ولى اگر زن مىدانسته كه در عده است و نيز مىدانسته كه عقد در عده حرام است و مرد نمىدانسته، بچه شرعا ملحق به پدر است و بين او و مادر ارثى نمىباشد. و در هر دو صورت عقد آنان باطل است و به يكديگر حرام ابدى مىشوند.
" مسأله 2651 " جايز است انسان با زنى كه در عده خود او است ازدواج كند، و در صورتى كه در عده طلاق رجعى باشد نياز به عقد مجدد نيست.
" مسأله 2652 " اگر زن بگويد يائسه شده ام پذيرفتن حرف او محل اشكال است، مگر اين كه اطمينان پيدا شود. ولى اگر بگويد شوهر ندارم يا بگويد در عده نيستم حرف او قبول مىشود.
" مسأله 2653 " زنى را كه طلاق داده اند و زنى كه متعه بوده و شوهرش مدت او را بخشيده يا مدتش تمام شده، چنانچه بعد از مدتى شوهر كند و بعد شك كند كه هنگام عقد شوهر دوم از عده شوهر اول خارج شده بوده يا نه، در صورتى كه احتمال دهد در حال عقد متوجه بوده به شك خود اعتنا نكند.
پنجم - زن شوهردارى كه با او عقد بسته است:
" مسأله 2654 " اگر كسى با زن شوهردارى ازدواج كند - خواه بداند او شوهردار بوده يا نه - بايد از او جدا شود، و در صورتى كه بداند زن شوهر دار بوده، ازدواج با اين زن براى هميشه بر آن مرد حرام مىشود. همچنين است اگر نداند زن شوهر دارد ولى پس از عقد با او نزديكى كرده باشد.
" مسأله 2655 " اگر زن شوهردار زنا دهد بر شوهر خود حرام نمىشود، ولى چنانچه توبه نكند و بر عمل خود باقى باشد بهتر است كه شوهرش او را طلاق دهد، و در اين صورت اگر با او نزديكى كرده باشد بايد همه مهرش را بدهد، و اگر نزديكى نكرده بايد نصف مهر را به او بپردازد.
" مسأله 2656 " اگر بعد از آن كه انسان با زنى ازدواج كرد كسى بگويد آن زن شوهردار بوده و زن منكر شود، چنانچه شرعا ثابت نشود كه زن شوهردار بوده بايد حرف زن را قبول كرد، ولى اگر آن فرد مورد اطمينان باشد بنابر احتياط واجب مرد با طلاق از آن زن جدا شود.
ششم - زن شوهردارى كه با او زنا كرده است:
" مسأله 2657 " اگر با زنى كه شوهر دارد يا در عده طلاق رجعى است زنا كند،