اطمينان پيدا شود، هر چند اين يقين يا اطمينان از راه دستگاههاى تعيين وقت حاصل شود كه توسط متخصصان مورد وثوق استخراج گرديده است. همچنين اعتماد بر شهادت دو مرد عادل يا شهادت يك خبره كه از گفته او وثوق پيدا شود يا انسان وقت شناس مورد وثوق - خواه عادل باشد يا نه - جايز است، ولى اعتماد به شهادت يك مرد عادل غير خبره محل اشكال است.
" مسأله 695 " نابينايان و كسانى كه در زندان هستند و قدرت تشخيص وقت را ندارند، بنابر احتياط واجب تا زمانى كه يقين به فرا رسيدن وقت پيدا نكنند نبايد مشغول نماز شوند.
" مسأله 696 " اگر انسان به واسطه ابر يا حوادث آسمانى ديگر - مانند خورشيد گرفتگى - كه مانع از يقين كردن همه مردم است نتواند در اول وقت نماز به داخل شدن وقت يقين كند، چنانچه گمان داشته باشد وقت داخل شده مىتواند مشغول نماز شود، هر چند احتياط در تأخير است و تا ممكن است اين احتياط ترك نشود.
" مسأله 697 " اگر كسى بدون احراز يكى از راه هايى كه در مسأله " 694 " بيان شد مشغول نماز شود، نمازش باطل است، مگر اين كه معلوم شود كه همه نماز در وقت واقع شده و قصد قربت نيز داشته است.
" مسأله 698 " اگر كسى با احراز يكى از راههايى كه در مسأله " 694 " گفته شد نماز بخواند و بعد از نماز معلوم شود كه همه نمازش در خارج وقت خوانده شده، نمازش باطل است. و اگر مقدارى از آن را داخل وقت خوانده باشد بنابر مشهور صحيح است، ولى خالى از اشكال نمىباشد و بنابر احتياط دوباره آن را بخواند.
" مسأله 699 " اگر با احراز يكى از راههايى كه در مسأله " 694 " گفته شد مشغول نماز شود و در بين نماز بفهمد كه هنوز وقت داخل نشده، نماز او باطل است، و اگر در بين نماز وقت داخل شده باشد بنابر مشهور نماز او صحيح است، ولى خالى از اشكال نمىباشد و بنابر احتياط دوباره آن را بخواند.
" مسأله 700 " اگر يقين كند وقت داخل شده و مشغول نماز شود و در بين نماز شك كند وقت رسيده يا نه، نماز او باطل است، ولى اگر در بين نماز يقين داشته باشد كه وقت شده و شك كند آنچه پيش از آن خوانده در وقت بوده يا نه، با احتمال توجه به وقت در اول نماز، نمازش صحيح است.
" مسأله 701 " اگر يقين كند كه وقت نماز داخل شده و مشغول نماز شود و بعد از نماز شك كند كه نمازش در وقت خوانده شده يا نه، بنابر احتياط نمازش را دوباره بخواند.