از جمله حقوقى كه بر اساس حق خداوند بر انسان مطرح مىشود حق قرآن و حق پيامبر اكرم (ص) و معصومين (ع) و نيز حق فرائض و واجبات مهم الهى مىباشد:
الف - حق قرآن: " قرآن " حق بزرگى بر مسلمانان دارد، مطابق روايتى كه از حضرت امام جعفر صادق (ع) نقل شده آن حضرت فرموده اند: " قرآن عهد نامه اى است ميان خدا و مردم، و سزاوار است كه مسلمان هر روز اين عهدنامه را مورد توجه قرار دهد و (حد اقل) پنجاه آيه از آن را قرائت نمايد ". بر اساس اين حق است كه مسلمانان نسبت به خواندن و فهميدن قرآن كريم و نيز عمل كردن به آن وظيفه سنگينى دارند، وسهل انگارى آنان در انجام اين وظيفه چنانچه موجب سستى عقايد و بى توجهى به احكام الهى گردد حرام خواهد بود.
و بر حسب مضامين روايات ديگر درجات بهشت مطابق با مقدار خواندن (و عمل كردن به) قرآن خواهد بود. در كتاب شريف كافى آمده است كه پيامبر اكرم (ص) فرمودند: " همانا سزاوار ترين مردم به فروتنى و انجام نماز و روزه در نهان و عيان - بى گمان - حامل قرآن مىباشد ". آنگاه با صداى بلند فرمودند: " اى كسى كه قرآن را با خود دارى! به واسطه قرآن راه تواضع و فروتنى را پيشه خود ساز تا خداوند تو را عزيز و سر بلند نمايد، و مبادا قرآن را وسيله فخر و مباهات خود قرار دهى كه ذليل خواهى شد... به هر كس كه قرآن داده شود و خيال كند به كسى از مردم چيزى بهتر از آن داده شده، همانا بزرگ شمرده آنچه را خداوند كوچك دانسته و كوچك شمرده آنچه را كه خداوند بزرگ دانسته است ".
ب - حق پيامبر اكرم (ص) و معصومين (ع): " نبوت " و " امامت " دو نعمت بزرگ معنوى است كه خداوند بر بندگان خود منت نهاده وجهت ساختن انسان و رسيدن او به كمال انسانى قرار داده است. پيامبر اكرم (ص) و معصومين (ع) نقش عظيمى در استقرار خداپرستى و توحيد و عدالت و نشر فضائل انسانى و ارزشهاى الهى در جامعه داشته اند، اگر آن بزرگواران نبودند يقينا جاهليت ريشه دار اجازه رشد فكرى و معنوى به بشريت نمىداد. آن حضرات هر كدام در مقطع حيات پر بركت خود پرچمدار هدايت و نمونه كامل انسانيت و الگوى فضيلت و كرامت و تعالى انسان در ابعاد عقيده و اخلاق و عمل و نيز الگوى هميشگى اسلام ومبين تعاليم حيات بخش قرآن بودند، از طرفى ولايت آن حضرات شرط تحقق توحيد به عنوان " حصن " خداى متعال مىباشد. از اين رو آن